معرفی فیلم عروس

فیلم عروس، ساخته بهروز افخمی در سال ۱۳۶۹، یک اثر سینمایی مهم و جنجالیه که سینمای ایران رو بعد از انقلاب حسابی تکون داد و نسل جدیدی از ستاره ها مثل نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب رو معرفی کرد.

اگه شما هم مثل خیلی ها دلتون برای یه فیلم نوستالژیک تنگ شده و می خواید بدونید «عروس» چطور سینمای ایران رو متحول کرد، جای درستی اومدید. این فیلم فقط یک قصه عاشقانه نبود؛ آینه ای بود از تغییرات اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران بعد از جنگ. «عروس» با اینکه الان بیشتر از سی سال از اکرانش می گذره، هنوزم حرف برای گفتن داره و دیدنش خالی از لطف نیست. قراره با هم سفری به دل این فیلم داشته باشیم و ببینیم چرا اینقدر تو زمان خودش سروصدا به پا کرد و چه تاثیری روی سینمای ما گذاشت.

شناسنامه و عوامل فیلم عروس (۱۳۶۹)

اول از همه بریم سراغ اطلاعات اولیه این فیلم که بهش می گیم شناسنامه اش. «فیلم عروس» محصول سال ۱۳۶۹ هست که تو سال ۱۳۷۰ اکران شد و کلی هم سر و صدا به پا کرد. بهروز افخمی، کارگردان باتجربه و خوش ذوق سینمای ما، سکان کارگردانی این اثر رو به دست داشت و تونست با این فیلم، خیلی ها رو غافلگیر کنه.

اطلاعات کلی فیلم عروس

اینجا یه نگاه سریع به مشخصات اصلی فیلم عروس می اندازیم تا بدونید با چه اثری طرف هستیم:

عنوان	توضیحات
سال تولید	۱۳۶۹
سال اکران	۱۳۷۰
ژانر	درام، عاشقانه، اجتماعی
کارگردان	بهروز افخمی
نویسندگان فیلمنامه	بهروز افخمی، علیرضا داوودنژاد
مدت زمان	۸۸ دقیقه
تهیه کننده	مرتضی شایسته

بازیگران اصلی و نقش ها

«فیلم عروس» با معرفی دو چهره جوان و کاریزماتیک، حسابی دل تماشاگران رو برد. این فیلم نه تنها باعث شهرت این دو نفر شد، بلکه دریچه ای تازه برای ستاره سازی در سینمای ایران باز کرد. بریم ببینیم کی ها تو این فیلم هنرنمایی کردن:

• ابوالفضل پورعرب در نقش حمید خوشمرام
• نیکی کریمی در نقش مهین ناظری
• عباس امیری
• علی سجادی حسینی
• فرحناز منافی ظاهر
• منصور والامقام
• اکبر معززی
• رقیه چهره آزاد

عوامل پشت صحنه

پشت هر فیلم موفقی، یه تیم حرفه ای و کاربلد هست که «فیلم عروس» هم از این قاعده مستثنی نبود. همکاری عوامل باتجربه، باعث شد یه اثر ماندگار خلق بشه:

• فیلمبردار: نعمت حقیقی (نقش ایشون تو زیبایی بصری فیلم واقعا پررنگ و چشمگیره)
• تدوینگر: محمدرضا مویینی
• موسیقی متن: بابک بیات (موسیقی فیلم عروس از اون کارهاست که تا مدت ها تو ذهن آدم می مونه و حسابی با حال و هوای فیلم جور درمیاد)
• مدیر تولید: فریدون کیانی
• طراح صحنه و لباس: بهروز افخمی

خلاصه داستان کامل فیلم عروس

«فیلم عروس» قصه پرفراز و نشیب عشقی جوانیه که با واقعیت های جامعه درگیر میشه. داستان از جایی شروع میشه که حمید، یه جوون تازه فارغ التحصیل شده که شغلی نداره، دلباخته مهین میشه. مهین دختری از یه خانواده پولداره و همین اختلاف طبقاتی، مانع بزرگی جلوی راه این دو نفر میذاره.

پدر مهین، آقای ناظری، شرط و شروط سختی برای ازدواجشون میذاره و از حمید می خواد که پول و پله ای به هم بزنه. حمید که چشمش رو عشق مهین کور کرده، برای رسیدن به معشوقش، پاش به راه قاچاق دارو باز میشه. خیلی زود، حمید از این راه ثروت زیادی به دست میاره و آقای ناظری هم بالاخره رضایت میده و حمید و مهین با هم ازدواج می کنن.

بعد از مراسم عروسی، این زوج خوشبخت برای ماه عسل راهی شمال میشن تا تو ویلای حمید کنار دریا عشق و حال کنن. اما همینجاست که زندگی شون یه چرخش ۱۸۰ درجه ای پیدا می کنه. تو جاده، حمید که با سرعت زیاد رانندگی می کنه، با یه زن روستایی تصادف می کنه. از ترس عواقب قانونی، حمید با اینکه مهین بهش اصرار می کنه برگرده و کمک کنه، از صحنه حادثه فرار می کنه. این فرار، شروع یه بحران بزرگ اخلاقی و درونی برای حمید میشه.

مهین که از این کار حمید حسابی جا خورده و وجدانش عذابش میده، خودش برای کمک به زن مصدوم میره بیمارستان. تو این مدت، مهین ذره ذره به کارهای غیرقانونی حمید پی می بره و شوکه میشه. این اتفاقات باعث میشه رابطه شون به شدت متشنج بشه. بحث و جدل بینشون بالا می گیره و مهین که دیگه نمی تونه این وضعیت رو تحمل کنه، تصمیم به جدایی میگیره.

حمید که حالا تو یه منجلاب بزرگ گیر افتاده و مهین هم ترکش کرده، سعی می کنه گذشته رو جبران کنه. با پسرعموش سعید تماس میگیره و سعید هم ترغیبش می کنه که خودشو به پلیس معرفی کنه. حمید برمی گرده به محل حادثه و متوجه میشه که زن روستایی زنده مونده و تو بیمارستان بستریه. مهین هم که زودتر از حمید به بیمارستان رفته و حتی هزینه های درمان زن روستایی رو از حساب حمید پرداخت کرده بود، حمید رو می بینه که از ماشین پیاده میشه. پایان فیلم، با یک تصویر فیکس روی چهره افسرده مهین که از حمید روی برمی گردونه، نشون میده که زندگی این زوج جوان دیگه هرگز مثل قبل نمیشه و آینده شون تو هاله ای از ابهامه.

چرا فیلم عروس تا این حد مهم و تأثیرگذار است؟ (نقطه عطفی در سینمای پس از انقلاب ایران)

فکر می کنید چرا هنوزم بعد این همه سال، وقتی اسم فیلم عروس میاد، اینقدر بحث و حرف و حدیث پشتشه؟ این فیلم واقعاً یه جورایی مثل یه زلزله تو سینمای بعد از انقلاب بود. سینمایی که بعد از جنگ داشت کم کم از حال و هوای خاص اون دوران خارج می شد و نیاز به یه تلنگر جدی داشت، با «عروس» بهروز افخمی یه نفس تازه کشید.

نقطه عطفی در سینمای پس از جنگ

جنگ تموم شده بود و جامعه داشت تغییر می کرد. فضای فرهنگی هم نیاز به باز شدن داشت و سینما هم دنبال راهی برای ارتباط دوباره با مخاطب عام بود. «عروس» درست تو همین دوران اکران شد و تونست یه جورایی قواعد بازی رو عوض کنه. دیگه قرار نبود فیلم ها فقط پیام های خاصی داشته باشن؛ قرار بود قصه هایی از زندگی مردم بگن و باهاشون ارتباط برقرار کنن.

شکستن تابوها و آغازگر یک جریان نوین

دهه ۶۰ سینمای ایران، دوران حذف ستاره ها و پرهیز از عشق های صریح بود. اما بهروز افخمی با فیلم عروس، این تابوها رو شکوند. فیلمش پر از نماهای نزدیک از چهره بازیگرا بود، جایی که جذابیت جوون ها دیگه زیر گریم های سنگین پنهون نمی شد. این جسارت افخمی، شروع یه جریان تازه تو سینما بود که هم به مضامین عاشقانه با صراحت بیشتری پرداخت و هم ستاره سازی رو دوباره زنده کرد.

پرفروش ترین فیلم سال ۱۳۷۰

شاید براتون جالب باشه بدونید «فیلم عروس» با اختلافی عجیب و غریب، پرفروش ترین و پرمخاطب ترین فیلم سال ۱۳۷۰ شد. این فیلم با جذب ۵ میلیون و ۲۲۵ هزار مخاطب، یکی از پربیننده ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران به حساب میاد. برای اینکه بهتر بفهمید این عدد چقدر بزرگه، اگه «عروس» تو سال ۱۴۰۱ اکران می شد، با قیمت بلیت اون زمان، فروشی معادل ۱۳۲ میلیارد تومان داشت! این موفقیت تجاری نشون میده که مردم چقدر به یه همچین فیلمی نیاز داشتن و استقبال کردن.

معرفی ستاره های جدید

یکی از مهم ترین کارهای فیلم عروس، معرفی دو ستاره جوان و کاریزماتیک به سینمای ایران بود: نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب. این دو نفر با بازی های خوب و چهره های جذابشون، خیلی زود تبدیل به سوپراستارهای دهه ۷۰ شدن و مسیر سینمای ایران رو برای ورود ستاره های دیگه هموار کردن.

تحول در ملودرام ایرانی

افخمی با «عروس»، ملودرام رو تو سینمای ایران از نو تعریف کرد. اون تونست قصه ای عاشقانه و رمانتیک رو طوری بسازه که نه تو دام «فیلمفارسی سخیف» بیفته و نه خشک و روشنفکرانه باشه. این فیلم نشون داد میشه هم عامه پسند بود و هم کیفیت سینمایی رو حفظ کرد.

بازتاب تحولات اجتماعی

فیلم عروس، یه جورایی آینه جامعه ای بود که داشت از فضای جنگی خارج میشد و وارد دوران سازندگی و مصرف گرایی میشد. فیلم به خوبی باز شدن فضای فرهنگی و تغییر ذائقه های مردم رو نشون داد و به همین خاطر، از لحاظ جامعه شناختی هم اهمیت زیادی داره.

نقد و بررسی جامع فیلم عروس: از تحسین تا چالش ها

وقتی فیلم عروس اکران شد، مثل یه بمب ترکید و کلی حرف و حدیث پشت سرش بود. هم خیلی ها تحسینش کردن و هم کلی انتقاد بهش وارد شد. بیایید با هم نگاهی بندازیم به نظرات مختلفی که در مورد این فیلم وجود داشت.

دیدگاه های مثبت و تحسین برانگیز

خیلی از منتقدا و اهالی سینما، از فیلم عروس حسابی تعریف کردن. این فیلم تونسته بود استانداردهای جدیدی رو تو سینمای ایران به وجود بیاره:

• ساخت حرفه ای و کشش داستانی: منتقدانی مثل هوشنگ گلمکانی و احمد طالبی نژاد، فیلم رو یه کار خوش ساخت، گیرا و حرفه ای با فیلمنامه ای محکم و دقیق دونستن. گلمکانی میگه که فیلم با وجود تفاوت ریتم تو نیمه دوم، یه تنش درونی قوی داره که مخاطب رو تا آخر نگه میداره.
• قدرت ارتباط با مخاطب: سید مرتضی آوینی، یکی از مهم ترین حامیان این فیلم بود. ایشون اعتقاد داشتن که افخمی تماشاگر رو دست کم نگرفته و بدون خودنمایی روشنفکرانه، تونسته با مخاطب ارتباط قوی برقرار کنه.

سید مرتضی آوینی: «افخمی تماشاگر را دست کم نگرفته است. نه با افاضات خودبینانه خواسته است که خودش را به رخ مردم بکشد و نه به مردم طعنه زده است که شما نمی فهمید؛ نه آن را به تماشای رؤیاهای مالیخولیایی یک روشنفکر متظاهر برده است، نه سینما را با گالری های نقاشی اشتباه گرفته است و نه با سن تئاتر، نه با گالری وحشت، نه با دارالمجانین و نه با موعظه های پدر روحانی در کلیسا و نه با هیچ چیز دیگر. او سینما را درست همان طور که باید باشد دیده است، نه بیشتر و نه کمتر»

• پرداخت متفاوت عشق: شاهرخ دولکو روی اهمیت عنصر عشق و نیروی جادویی اون تو فیلم تاکید داشت و گفت که «عروس» یکی از معدود فیلم های ایرانیه که عشق مضمون اصلیشه و نشون میده چطور آدم برای رسیدن به عشق، از همه چیز میگذره.
• پرداخت مضامین اجتماعی بدون شعارزدگی: جواد طوسی معتقد بود که فیلم بهروز افخمی، مضامین اجتماعی رو (مثل بی تفاوتی شخصیت ها به اطلاعیه های جنگ تو رادیو) بدون شعارزدگی و با ظرافت نشون میده و نگاه ترحم آمیز افخمی به حمید تو صحنه های پایانی، خیلی خوبه.
• استفاده هوشمندانه از تکنیک های سینمایی: تدوین خوب محمدرضا مویینی، موسیقی متن به یادماندنی بابک بیات و فیلمبرداری عالی نعمت حقیقی با کادر اسکوپ، از نقاط قوت فنی فیلم به شمار میرفتن.

نقدهای منفی و نقاط ضعف

البته که فیلم عروس منتقدانی هم داشت که به بعضی جنبه های فیلم ایراداتی وارد می کردن:

• تحول شخصیت اصلی (حمید): بعضی منتقدا مثل سعید عقیقی و جواد طوسی، تحول حمید رو تو فیلم، کمی سردستی یا ناواضح می دونستن. به نظرشون، گذشته و انگیزه های حمید به خوبی پرداخت نشده بود که بتونیم با تحولش ارتباط برقرار کنیم.
• دیدگاه اجتماعی و دیالوگ ها: جواد طوسی تو نقدش میگفت که اگه افخمی می خواسته به مسائل اجتماعی هم بپردازه، باید ریشه های ناهنجاری های جامعه رو تو رفتار حمید نشون میداد، نه اینکه فقط فرد رو محکوم کنه. همچنین، دیالوگ هایی از زبان مهین (مثلا «اون [حمید] خیلی ها رو کشته… خیلی ها مردن، اونایی که تو صف دارو ایستادن») رو برای دختری با پیشینه مهین، غیرواقعی و باورنکردنی می دونست.
• ریتم نیمه دوم فیلم: برخی معتقد بودن که ریتم نیمه دوم فیلم عروس نسبت به نیمه اول، افت پیدا می کنه و کشش داستانیش کمتر میشه.
• اتهام فیلمفارسی بزک شده: یکی از جنجالی ترین انتقادها این بود که بعضی ها «عروس» رو یه فیلمفارسی بزک شده می دونستن. امیر حمزه لویی تو نشریه حریم، گفته بود که فیلم «بیش از ۵۰ بار چهره رنگی و لباس زنی نیمه عریان بر پرده سینما [به نمایش درمی آید] تا هوش و دماغ جوانان فراغت یافته از فضای سوزوگداز جنگ را برباید». البته منتقدان دیگه مثل شاهرخ دولکو و جواد طوسی با زیرکی نشون دادن که افخمی چطور تونسته رو لبه تیغ حرکت کنه و بدون افتادن تو دام فیلمفارسی، اثری عامه پسند بسازه.

حواشی، جنجال ها و حمایت های مهم

فیلم عروس از همون روزهای اول، یه فیلم پرحاشیه و جنجالی بود. چه تو جشنواره و چه بعد از اکران عمومی، حرف و حدیث های زیادی درباره اش وجود داشت.

حضور در جشنواره فیلم فجر

فیلم عروس برای اولین بار تو نهمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و خیلی هم خوب مورد استقبال منتقدان قرار گرفت. این فیلم نامزد ۱۰ جایزه شد و تونست ۲ سیمرغ بلورین رو برای بابک بیات (به خاطر موسیقی متن عالی) و محمدرضا مویینی (به خاطر تدوین حرفه ای) به دست بیاره. بهروز افخمی هم دیپلم افتخار کارگردانی رو کسب کرد که نشون از کیفیت بالای کارش بود.

جنجال های مطبوعاتی

بعد از نمایش تو جشنواره، مطبوعات حسابی درگیر بحث و جدل درباره «عروس» شدن. بعضی ها مثل امیر حمزه لویی (که قبلاً هم بهش اشاره کردیم)، به جذابیت های بصری و حضور بازیگران جوان اعتراض داشتن و فیلم رو متهم به استفاده از تمهیدات گنج قارونی برای جذب تماشاگر می کردن. این بحث ها حتی به روزنامه هایی مثل کیهان هم کشید و با حواشی دو فیلم جنجالی محسن مخملباف، «شب های زاینده رود» و «نوبت عاشقی» هم گره خورد.

نقش سید مرتضی آوینی و حمایت های مهم

اگه حمایت یه آدم با نفوذ نبود، شاید فیلم عروس هم مثل همون دو فیلم مخملباف، هیچ وقت رنگ اکران عمومی رو نمی دید. اینجا بود که سید مرتضی آوینی وارد میدان شد و تمام قد از این فیلم حمایت کرد. آوینی که معتقد بود سینما باید با مردم ارتباط برقرار کنه و نباید روشنفکرانه و خودبینانه باشه، فیلم عروس رو نمونه ای از «سینمای مطلوب» دونست. حمایت ایشون، یه وزنه سنگین برای فیلم بود که باعث شد کمتر کسی جرأت کنه اونو با آثار مبتذل مقایسه کنه.

آوینی (با نام مستعار فرهاد گلزار): «عروس فیلمی است استادانه و نمونه ای از سینمای مطلوب. این که ما دریابیم اگر همه فلاش بک ها در نیمه اول فیلم جمع نمی شد بهتر بود -اشکالی که خود افخمی هم در مصاحبه با تلویزیون به آن اشاره داشت- و یا اگر امکان داشت که در نیمه دوم فیلم هم همان ریتم اولیه حفظ شود و یا ای کاش بازی پسرعمو بهتر از آب درمی آمد… و انتقادهایی از این دست، تغییری در اصل مطلب نمی دهد، و اصل مطلب این است که افخمی سینما را همان طور که باید باشد دیده است نه بیشتر و نه کمتر»

جدا از آوینی، خیلی از فیلمسازای دیگه هم از فیلم عروس حمایت کردن. مثلا:

• مسعود رسام: به خاطر نزدیکی اش به سینما.
• مهدی صباغ زاده: به دلیل پرداخت حرفه ای و تسلط کارگردان در ارائه موضوع.
• تهمینه میلانی: برای ساخت خوب، موسیقی و بازی مناسب ابوالفضل پورعرب.
• سیروس الوند: به خاطر شهامتش در تعریف قصه ای که می توانست اشک انگیز باشد و حالا جدی و قابل تعمق است.
• داریوش فرهنگ: به خاطر تکنیک و پرداخت سینمایی.

این حمایت ها نشون میده که فیلم عروس چقدر بین اهالی سینما هم مورد توجه بوده و جایگاه خاصی داشته.

پربیننده ترین فیلم دهه هفتاد

همونطور که گفتیم، «عروس» فقط یه فیلم پرفروش نبود، بلکه یه پدیده بود. با بیش از ۴.۴ میلیون تماشاگر و فروش ۱۱۵ میلیون تومانی در سال ۱۳۷۰، رکورد بی سابقه ای رو ثبت کرد. این میزان فروش و تعداد مخاطب، فیلم عروس رو به پربیننده ترین فیلم اون سال و یکی از رکورداران تاریخ سینمای ایران تبدیل کرد. مردم واقعاً این فیلم رو دوست داشتن و استقبال بی نظیری ازش شد.

جایگاه عروس در کارنامه بهروز افخمی و سینمای ایران

فیلم عروس نه تنها برای سینمای ایران، بلکه برای کارنامه خود بهروز افخمی هم یه نقطه شروع خیلی مهم بود. این فیلم، اولین تجربه بلند سینمایی افخمی به حساب میاد و نشون داد که یه کارگردان با استعداد و جسور وارد سینمای ما شده.

«عروس» در واقع پایه ای شد برای کارهای بعدی افخمی. میشه گفت تجربیاتی که افخمی تو ساخت این فیلم به دست آورد، بهش کمک کرد تا تو آثار بعدی خودش، پخته تر و عمیق تر عمل کنه. مثلاً، اگه فیلم عروس رو با فیلم شوکران (یکی دیگه از آثار مطرح افخمی که حدود یک دهه بعد ساخته شد) مقایسه کنیم، می بینیم که چطور مضامین و دغدغه های افخمی تکامل پیدا کردن. تو «شوکران» هم افخمی تلاش میکنه یه داستان کلاسیک و عامه پسند رو با عناصر ملودرام و مسائل اجتماعی قوی ترکیب کنه، اما با پختگی و عمق بیشتری.

پس، میشه گفت «عروس» فقط یه فیلم موفق نبود، بلکه یه سنگ بنای محکم برای کارنامه افخمی و یه منبع الهام برای فیلمسازان نسل بعد از خودش شد. تأثیری که این فیلم روی شیوه روایت داستان، ستاره سازی و حتی نوع مواجهه با مضامین اجتماعی تو سینمای ایران گذاشت، هنوزم بعد از این همه سال احساس میشه. این فیلم یه میراث ماندگار از خودش به جا گذاشت و نشون داد که سینمای ایران قابلیت جذب مخاطب عام رو داره، بدون اینکه از کیفیتش کم بشه.

نکات جذاب و حقایق کمتر شنیده شده

خب، تا اینجا کلی درباره اهمیت و نقد و بررسی فیلم عروس حرف زدیم. حالا بریم سراغ چند تا نکته باحال و شاید کمتر شنیده شده درباره این فیلم که شاید براتون جالب باشه:

1. اولین تجربه جدی ستاره ها: باور می کنید که فیلم عروس اولین تجربه جدی و نقش آفرینی مهم برای نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب تو سینما بود؟ این فیلم بود که این دو نفر رو به شهرت رسوند و تبدیلشون کرد به ستاره های بی چون وچرای اون دوران.
2. موسیقی متن بابک بیات: آهنگسازی بابک بیات برای فیلم عروس از اون کارایی بود که خیلی سریع تو دل مردم نشست. موسیقی فیلم عروس یه جورایی نماد اون دوران شد و هنوزم وقتی بهش گوش می دیم، حال و هوای اون روزها رو برامون زنده می کنه.
3. قدرت فیلمبرداری نعمت حقیقی: نعمت حقیقی، فیلمبردار کاربلد فیلم، تونست با کادربندی های دقیق و استفاده از کادر اسکوپ (عریض)، به فیلم یه جلوه بصری خاص و سینمایی بده که تو اون زمان خیلی چشمگیر بود. این نوع فیلمبرداری، به جذابیت بصری فیلم کمک زیادی کرد.
4. نمایانگر تحولات: فیلم عروس یه جورایی آینه تمام نمای تحولات اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی جامعه ایران بعد از جنگ بود. از پوشش و ظاهر آدما گرفته تا دغدغه های جوونا برای پولدار شدن و رسیدن به آرزوهاشون، همه و همه تو این فیلم به خوبی نشون داده شد.

این جور چیزا نشون میده که فیلم عروس چقدر ریزه کاری و نکته های جذاب داشته که شاید تو نگاه اول بهشون توجه نکنیم. اینا همه شون دست به دست هم دادن تا این فیلم یه اثر خاص و ماندگار تو تاریخ سینمای ما بشه.

کجا می توان فیلم عروس را تماشا کرد؟ (راهنمای دسترسی)

حالا که این همه درباره فیلم عروس حرف زدیم، شاید دلتون بخواد دوباره ببینیدش یا اگه تا حالا ندیدیدش، برای اولین بار تماشاش کنید. خبر خوب اینکه امروز به راحتی میشه این فیلم رو پیدا کرد و دید. پلتفرم های استریم داخلی، کار رو برای ما آسون کردن:

• فیلیمو: این پلتفرم یکی از بزرگترین آرشیوهای فیلم و سریال ایرانی رو داره و فیلم عروس هم تو آرشیوش موجوده.
• نماوا: نماوا هم یکی دیگه از سرویس های استریم محبوب تو ایرانه که احتمالاً می تونید این فیلم رو تو لیست پخش اون هم پیدا کنید.
• سایر پلتفرم ها: ممکنه بعضی از پلتفرم های کوچیک تر دیگه هم این فیلم رو داشته باشن. یه جستجوی ساده تو اینترنت بهتون کمک می کنه که اگه دنبال گزینه های بیشتر هستید، پیداشون کنید.

اگه هم اهل جمع آوری نسخه های فیزیکی فیلم هستید، هنوزم ممکنه بتونید دی وی دی (DVD) فیلم عروس رو تو بعضی از فروشگاه های محصولات فرهنگی یا آنلاین پیدا کنید. اما خب، با وجود پلتفرم های آنلاین، دسترسی به فیلم خیلی راحت تر شده و با چند کلیک میتونید از دیدن این اثر خاطره انگیز لذت ببرید.

جمع بندی و میراث ماندگار عروس

رسیدیم به انتهای ماجرای معرفی فیلم عروس. خب، چه چیزی میتونیم از این همه حرف و حدیث دربیاریم؟ فیلم عروس، بیش از اینکه یه فیلم معمولی باشه، یه پدیده سینمایی و اجتماعی بود که سینمای ایران رو حسابی تحت تاثیر قرار داد. این فیلم با کارگردانی جسورانه بهروز افخمی، معرفی ستاره هایی مثل نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب، و پرداختن به مضامین عاشقانه و اجتماعی به شکلی تازه، تونست تابوهای زیادی رو بشکنه و مسیر جدیدی رو برای سینمای بعد از انقلاب باز کنه.

شاید الان که سی سال از اکرانش میگذره، بعضی از ایراداتش بیشتر به چشم بیاد؛ مثلاً اینکه ممکنه بعضی جاها کمی شعاری به نظر برسه یا تحول شخصیت حمید برای بعضیا کاملاً باورپذیر نباشه. ریتم نیمه دومش هم شاید به طراوت نیمه اولش نباشه. اما با این وجود، نمیشه اهمیت تاریخی و اجتماعی این فیلم رو نادیده گرفت.

«عروس» در واقع یه شروع بود؛ شروع مسیری تو کارنامه افخمی که بعدها به آثاری مثل «شوکران» با پختگی بیشتری رسید. این فیلم تونست نشون بده که میشه یه اثر عامه پسند ساخت که هم مردم رو جذب کنه و هم از نظر فنی و محتوایی حرف برای گفتن داشته باشه. ظرافت هایی تو روایت و اجراش هست که هنوزم میتونه توجه آدم رو جلب کنه. پس اگه دنبال یه فیلم قدیمی هستید که هم سرگرم تون کنه و هم یه برش مهم از تاریخ سینمای ایران رو نشون بده، فیلم عروس هنوزم ارزش تماشا کردن داره. این فیلم، فارغ از هر نقد و ایرادی، تو حافظه جمعی ما ایرانی ها جا خوش کرده و یه بخش جدانشدنی از نوستالژی سینمایی مونه.