خداحافظی آرام در پایان دو فصل نه چندان آرام

بعد از دو فصل پر فرازونشیب محمد ربیعی در سکوت و بدون هیاهوی خاصی از تیم فوتبال ذوب آهن اصفهان جدا شد. پایانی که شاید خیلی ها از همان نیم فصل سال گذشته آن را پیش بینی می کردند. سرمربی جوان فوتبال ایران که با کارنامه ای موفق از مس رفسنجان به جمع سبزپوشان اصفهانی پیوسته بود نتوانست انتظارات را آن طور که عنوان می شد در ذوب آهن برآورده کند و باوجود کسب جایگاه های پنجم و ششم در دو فصل که عملکرد فوق العاده ای محسوب می شود آن چنان مرد محبوب سکوها نبود.

ربیعی با وعده تحول به ذوب آهن آمد تیمی که سال ها است نه در قعر جدول حضور دارد و نه در قامت یک مدعی ظاهر می شود بلکه در میان جدول باقی مانده و در حواشی و تصمیم گیری های مدیریتی دست مایه نقد بوده است. محمد ربیعی هم در این فضا نتوانست نسخه نجات بخش تیم باشد.

ذوب آهنِ ربیعی بیش از هر چیز تیمی محتاط بود. تیمی که در حمله بی برنامه و برخی مواقع در دفاع شکننده ظاهر شد. باوجود اینکه در ذوب آهن و در مقاطعی نشانه هایی از ثبات دیده می شد اما نوسانات و فاصله گرفتن از اهداف اولیه باعث شد تا در نهایت هر دو فصل با رتبه ای متوسط به پایان برسد که با توجه به بضاعت در نظر گرفته شده برای این تیم می توان آن را نتیجه خوبی در سالیان پس از مهدی تارتار دانست.

بهترین پیروزی ذوب آهن در زمان حضور محمد ربیعی روی نیمکت این تیم برتری خارج از خانه چهار بر یک مقابل تراکتور تبریز در هفته بیست وسوم فصل بیست وسوم و بدترین شکست خانگی این تیم هم تحت نظر محمد ربیعی باخت چهار بر صفر مقابل آلومینیوم اراک در هفته هفتم فصل بیست وچهارم بود. گاندوها در هر دو فصل اخیر با شکست مقابل تراکتور تبریز و ملوان بندرانزلی در مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی از دور مسابقات کنار گذاشته شدند.

نکته مهم این است که جدایی ربیعی از ذوب آهن نه با جنجال و نه با پیام های احساسی همراه شد. شاید همین خداحافظی بی سروصدا بهترین توصیف از رابطه وی با ذوب آهن باشد.

در ادامه برای نگاه دقیق و جزئی تر به دوران حضور محمد ربیعی روی نیمکت گاندوها و شرایطی که وی در طول دو فصل تجربه کرد گفت وگویی با فرشید طالبی مدافع پیشین ذوب آهن و سپاهان داشتیم که مشروح آن را در ادامه خواهید خواند.

فرشید طالبی مدافع ذوب آهن در اواخر دهه ۸۰ درخصوص عملکرد محمد ربیعی در ذوب آهن اظهار می کند: ذوب آهن در فصل بیست وچهارم در جایگاه ششم ایستاد و در میان تیم هایی قرار گرفت که بیشتر از ۴۰ امتیاز کسب کردند اما نباید درباره ذوب آهن به این موارد نگاه کرد. باید علت اینکه چرا این باشگاه به چنین وضعیتی رسیده را بررسی کرد. ذوب آهن هر سال  رقیبی سرسخت برای مدعیان جام در لیگ برتر و جام حذفی بود اکنون کسب جایگاه های پنجم تا هفتم برای این تیم به یک کارنامه و عملکرد موفق تبدیل شده است.

وی در رابطه با نوع دیدگاه باشگاه می افزاید: این ماجرا به مربیان نمی گردد و مقصر آن نوع سرمایه گذاری و مدیریت کارخانه و باشگاه ذوب آهن است و همچنین به تفاوت های نگرش قهرمانی افراد برمی گردد. به هرحال محمد ربیعی با کارنامه پنجمی و ششمی به مأموریت خود در ذوب آهن پایان داد. تیمی که در مقاطعی خیلی خوب کار کرد و در ادامه با مشکلات متعدد روبه رو شد و ربیعی هم از سمت خود استعفا داد.

مدافع اسبق ذوب آهن با اشاره به روند گاندوها با ربیعی تصریح می کند: او موفق شد با امتیازگیری مناسب و مفید شرایط ذوب آهن را به تعادل برساند. وی با تیمش فوتبال بدی ارائه نمی داد اما ذوب آهن باید ریشه یابی شود. محمد ربیعی بارها از مشکلاتی که در این تیم داشت صحبت می کرد که اگر نبود شرایط بهتر می شد و برخی حواشی تمرکز وی و ذوب آهن را هم تحت تأثیر قرار داد اما محمد ربیعی در نوسان رو به بالا به کار خود در ذوب آهن پایان داد.

طالبی یادآور می شود: ذوب آهن تا بخواهد به شاکله اش برگردد به اتفاق فکرهایی نیاز دارد تا بتوانند این تیم را به جایگاهی که شایسته اش است برگردانند. ما نمی دانیم چه صحبت هایی میان محمد ربیعی و هیئت مدیره باشگاه ذوب آهن مطرح شده و چه انتظاراتی وجود داشته و برآورده شدن آن ها برای فصل آینده امکان پذیر بوده یا خیر که به پایان همکاری محمد ربیعی و ذوب آهن منجر شد. درنهایت محمد ربیعی صندلی خود را به قاسم حدادی فر سپرد تا شاید پروژه «رویش باور سبز» که ربیعی فقط آن را خلق کرد را در مسیر درست ادامه دهد.

وی درباره علت قطع همکاری محمد ربیعی و ذوب آهن می گوید: کار کردن در ذوب آهن واقعاً لذت بخش است و با حداقل حواشی امکانات نسبی خوب و در کمال آرامش بیشتر می توانید فعالیت کنید؛ دلیل رفتن محمد ربیعی دو حالت بیشتر ندارد؛ اینکه باشگاه مایل به ادامه همکاری نبوده و یا محمد ربیعی ترجیح داده که دیگر در ذوب آهن ادامه ندهد. اگر مورد اول درست باشد یعنی که باشگاه یک سری انتظاراتی داشته و یا محمد ربیعی دیگر از فرآیندها خسته شده است.

بازیکن پیشین گاندوهای نصف جهان با تأکید بر مشکلاتی که هر سرمربی در ذوب آهن طی فصول اخیر با آن دست وپنجه نرم می کند یادآور می شود: چالش های ذوب آهن در فصلی که سپری شد ازجمله تغییر مدیریت بسیار فراوان بود و روی روح و روان کادرفنی و بازیکنان تأثیر گذاشت. هر حاشیه ای می تواند یک تیم را نابود کند. محمد ربیعی در طول فصل از خیلی مسائل ذوب آهن ناراحت بود و قطعاً نمی تواند با سختی ها بماند. تنها یک نفر در کره زمین بود که همیشه انتقاد می کرد و می ماند و آن هم «کارلوس کی روش» بود.

طالبی خاطرنشان می کند: وقتی شرایط مناسب نیست سرمربی سعی می کند از نظر اخلاقی فصل را به پایان برساند ذوب آهن دو فصل در بین شش تیم بالانشین لیگ برتر بود و به خاطر اینکه سال ها مدعی قهرمانی بوده انتظارات از این تیم زیاد است اما در سال ها این انتظارات در ذوب آهن کم رنگ شده و نمی توان از سرمربی و بازیکنان نتایج خارق العاده خواست.

وی در پایان می گوید: اینکه به سرعت پس از جدایی محمد ربیعی جایگزین وی معرفی می شود نشان می دهد که از هفته ها قبل پروژه آن کلید خورده و این واقعیت فوتبالی است.

به گزارش رودخان محمد ربیعی در طول مدت زمان ۶۹۲ روز در ۶۴ بازی لیگ برتر و جام حذفی روی نیمکت ذوب آهن نشست و به ترتیب ۲۳ پیروزی ۲۱ تساوی و ۲۰ شکست در این تیم به ثبت رساند. ۶۸ گل زده ۶۳ گل خورده و ۹۰ امتیاز که میانگین امتیازی ۱.۴ در هر بازی استهمچنین استفاده از ۵۰ بازیکن مختلف دیگر آمار محمد ربیعی به عنوان سرمربی طی دو فصل حضور در جمع گاندوها بود.

حالا با رونمایی از قاسم حدادی فر در سکان هدایت نیمکت گاندوها هواداران این تیم ریشه دار نگاه امیدوارانه تری به آینده داشته و چشم آن ها به دست شماره هشت ابدی این تیم است تا دوباره روزهای خوبی در کنار هم سپری کنند.

پایان خبر رودخان