محبوب ترین همبازی  – رودخان

بازی کردن با بچه ها از لذت بخش ترین کارهای دنیاست، غرق شدن در دنیای کودکان همیشه شیرین است. تخیل آنها شخصیت هایی را در بازی وارد می کند که کیف می کنید. در عین حال ممکن است بعد از ساعتی، بخواهید بازی را ترک کنید و باقی کار را به خودشان بسپرید. اما در این لحظه آنها مانع رفتن شما می شوند، چراکه تازه بازی بهشان چسبیده و مزه بازی با والدین را فهمیده اند. 

به گزارش رودخان، روزنامه اعتماد نوشت:  بازی والدین با بچه ها اساسا یکی از وظایف والدین محسوب می شود. البته می توان این وظیفه شدن را در بازه زمانی نسل جدید در نظر گرفت؛ نسلی که تازه پدر و مادر شده اند و حتما یکسری وظایف جدا از والدین خود نسبت به بچه های شان دارند. کسی یادش نمی آید 20، 30 سال پیش، پدر یا مادرش ساعتی یا حتی دقایقی از روز را به بازی با آنها گذرانده باشد. اصولا این انتظار جزو انتظارات خارج از برنامه بود و پدر و مادرها با خیل وظایفی که بر عهده داشتند و تعداد بیشتر بچه ها، وقتی برای این کار نداشتند. اما در این دوره، جدا از تعداد کم بچه ها که اکثرا یک یا دو بچه اند و علاقه پدر و مادرها به وقت گذرانی بیشتر با کودکان شان، از نظر روانشناسی به شدت توصیه می شود که والدین با بچه های شان وقت مفید داشته باشند. این وقت مفید را بچه ها باید تعیین کنند که چه کاری بکنید و معمولا انتخاب آنها در بیشتر مواقع، بازی کردن است. 
اگر کاری در خانه نداشته باشید، غذایی روی گاز نباشد، نیاز به رسیدگی به خانه و زندگی نباشد، می توانید بیشتر از زمان معمول برای شان وقت بگذارید و آنها کیف می کنند از اینکه مادر یا پدر نشسته و دل به دل آنها داده و باهاشان بازی می کند. این طوری است که شما مثلا نیم ساعت با آنها بازی می کنید و این روال هر روزه تان است. به محض اینکه به انتهای تایم نزدیک می شوید، بچه تان آنقدر سرشار شده که دیگر نیازی به حضور شما ندارد و اگر شما بازی را ترک کنید، بهانه ای نمی گیرد. نکته مهم تر این است که شما تاثیر این نیم ساعت بازی کردن را در کل شبانه روز می بینید. رفتار کودک تان آرام تر می شود، پرخاشش کمتر می شود، کمتر به شما می چسبد و بهانه می گیرد، شب را راحت تر می خوابد و خلاصه او از شما راضی تر است. 
برای همه پدرها و مادرها سخت است که روزی نیم ساعت فیکس را به بچه ها به شکل خالص اختصاص دهند، این غیر از تایمی است که شما برای غذا دادن به آنها، حمام و نظافت آنها، جمع و جور کردن اتاق شان و خواباندشان صرف می کنید. به این زمان می گویند Quality Time. در این زمان مفید، کودک تان باید بگوید دوست دارد چه فعالیتی بکند، او باید بازی را دست بگیرد و در این نیم ساعت حکمرانی کند. شما همراهش هستید و نظاره گر و دوست او محسوب می شوید. در این زمان مفید که مختص او است، بکن نکن نداریم، نکته تربیتی نداریم، دعوا و داد نداریم، خلاصه او در این نیم ساعت پادشاه است و شما مطیع. البته که خط قرمزها و قوانین همیشگی خانه رعایت می شود، اما در مجموع شما در این نیم ساعت می خواهید به او حال بدهید و به سازش برقصید تا سرشار از حس خوب شود. حتما هم به او بگویید که می خواهم مثلا نیم ساعت با تو، فقط تو بازی کنم. من باشم و تو. حالا بگو چه بازی دوست داری بکنی. هر بازی که تو بخواهی می کنیم. با این کلمات به او می فهمانید که این زمان را اختصاصی برای تو گذاشته ام. حس ارزشمند بودن را با جملات تان به او بدهید تا عیشش تکمیل شود. 
وای به حال روزهایی که وقت ندارید، دیر به خانه رسیده اید، سردرد دارید یا آنقدر بی حوصله اید که نمی خواهید کسی سمت تان بیاید. این وقت نگذاشتن؛ موقع غذا دادن، موقع حمام کردن، موقع خواباندن خرتان را می گیرد. بدقلقی، پرخاشگری، نق بی خود، بهانه گیری بی دلیل که از نگاه شما البته بی دلیل است، همه را باید به جان بخرید. یک جایی می لنگد دیگر، او نیازی داشته که برآورده نشده، خودش هم نمی داند چرا بدخلق است، اما هست. هر قدر برای تان سخت است و نیاز به برنامه ریزی دقیقی دارد، سعی کنید این تایم را برای او بگذارید، چون عواقب مثبتش برای شما اگر بیشتر از او نباشد، کمتر نیست. این را بدانید، هر چند تا بچه داشته باشید، همیشه مادر و پدرها محبوب ترین همبازی های بچه های شان هستند. فکر نکنید که اگر ده تا بچه بیاورید خودشان با هم بازی می کنند و نیازی به شما ندارند. شاید شما با این تصور، زندگی شان را جلو ببرید، اما آنها همیشه شما را کم خواهند داشت. 

پایان خبر رودخان