چرا می گوییم اروپا به ایران بدهکار است؟!

به گزارش رودخان مسعود اکبری در سرمقاله کیهان نوشت: 

۱- اتحادیه اروپا اخیراً در بیانیه ای مشترک با شورای همکاری خلیج فارس مدعی شده است که جزایر سه گانه ابوموسی و تنب بزرگ و تنب کوچک متعلق به امارات است. همچنین در بیانیه مذکور از ایران به عنوان «اشغالگر جزایر»! یاد شده است. 

به فاصله کوتاهی پیش از این بیانیه اتحادیه اروپا در اقدامی گستاخانه و خلاف قواعد بین المللی ورود هواپیماهای سه شرکت ایران ایر ماهان ایر و ساها به فضای اروپا را ممنوع کرد. این اقدام خصمانه در ظاهر با ادعای دروغین مشارکت ایران در جنگ اوکراین انجام شد. اما واقعیت این است که اقدام مذکور و همچنین بیانیه مشترک اخیر اروپا و شورای همکاری خلیج فارس با انگیزه و هدف حمایت از رژیم وحشی و سفاک صهیونیستی انجام شده است.

در حقیقت اروپا در نقش پادوی آمریکا و شریک جنایات رژیم صهیونیستی در پی آن است تا با اقدامات ضدایرانی 

بر شکست های مفتضحانه اسرائیل سرپوش بگذارد و به این رژیم جعلی و اشغالگر روحیه بدهد. 

از سوی دیگر اروپا با این قبیل اقدامات در پی آن است تا جای «طلبکار» و «بدهکار» را عوض کند. این در حالی است که ما در مقابل اروپا قطعا در جایگاه طلبکار قرار داریم و اروپا به ما بدهکار است؛ چرا؟! به این موارد توجه کنید:

۲- «پروین» تازه عروس بود. آن روز به خانه پدری آمده بود تا از رضایتش در خانه همسر برای مادر بگوید. خانه شلوغ بود. برادرها و زن برادرها هم بودند. خواهرش شهینِ ۸ ساله باریکه ای از پارچه را به دست پروین داد تا موهایش را گُل بزند. برادرهایش صلاح الدین حمید و رحیم مشغول بازی بودند. ادریس ۹ ماهه همان جا زیرآب ولرم تابستان از خنده ریسه رفته بود و با خنده او گل از گل همه شکفته بود.

صدای قهقهه بچه ها و بزرگ ترها خانه را پرکرده بود. در همان لحظه هواپیمای جنگی در آسمان سردشت نمایان شد. به یک باره با صدای غرش بمب سقف خانه شکافت.

انگار گَرد مرگ پاشیدند وسط این همه خنده و شادی…چند روز گذشت؛ پروین را از بیمارستان مرخص کرده بودند. مصطفی- یکی از برادرهای پروین- کنارش نشسته بود و با صدای بغض آلود و لرزان گفت:«پروین دستت را بده ناخن هایت را بگیرم. پروین با تعجب و اضطراب گفت: حمید را ندیدم! مادر کجاست؟! ادریس چه می کند؟ شهین کجاست؟ مصطفی سکوت کرده و سرش را پایین می اندازد و در حالی که گریه امانش نمی دهد انگشتان پروین را گرفته و می گوید:حمید شهید شد؛ صلاح الدین هم؛ مادر هم؛ شهین هم شهید شد؛ ادریس ۹ ماهه هم شهید شد… آن قدر می گوید و می گوید تا تمام انگشت های پروین تمام می شود؛ اما شمار کشته های این خانواده تمام نمی شود.» 

بله این جنایت تنها بخش بسیار کوچکی از اقدامات رذیلانه کشورهای اروپایی در هشت سال جنگ تحمیلی است. خانواده پروین در سردشت تنها بخش بسیار کوچکی از شهدا و مصدومان بمباران شیمیایی رژیم صدام هستند. بمب هایی که ساخته برخی دولت های اروپایی و از جمله دولت آلمان بود.

برخی دولت های اروپایی با تجهیز صدام به سلاح شیمیایی موجب شهادت ۱۰هزار شهروند ایرانی شدند که زنان و کودکان زیادی در میان آنها بودند. علاوه بر این سلاح های شیمیایی در جنگ تحمیلی موجب جراحت و مصدومیت ۱۰۰ هزار نفر از هموطنانمان شد که در میان آنان تعداد قابل توجهی از زنان و کودکان سرزمینمان نیز وجود دارند. در حال حاضر۶۷ هزار جانباز شیمیایی در قید حیات هستند.

۳- پس از خروج آمریکا از توافق هسته ای در اردیبهشت ۱۳۹۷ اروپایی ها وعده دادند که حداکثر تا ۱۰ خرداد همان سال بسته پیشنهادی خود مبنی بر تضمین اجرای تعهدات برجامی را ارائه دهند. بر همین اساس اروپا می بایست پس از خروج آمریکا از توافق یک قطعنامه در واکنش به نقض قطعنامه ۲۲۳۱ توسط آمریکا صادر می کرد با تحریم های آمریکا مقابله می کرد روابط بانکی برای تجارت با ایران را تضمین می کرد و درباره خرید نفت از ایران تعهد می داد و همچنین از مطرح کردن موضوع موشکی و منطقه ای امتناع می کرد.

اما هیچ کدام از موارد فوق رخ نداد و در نهایت اروپا وعده داد که یک کانال مالی- که حتی یک دهم تعهدات برجامی نیز نبود- را راه اندازی خواهد کرد. روزها و هفته ها و ماه ها سپری شد و تعهدات برجامی اروپا که- به دلیل گستاخی طرف اروپایی و انفعال دستگاه دیپلماسی دولت قبل- به کانال مالی تقلیل داده شده بود در دو مرحله به «اس پی وی» (مبادله نفت در مقابل کالا) و سپس «اینستکس» (مبادله پول نفت دیگر کشورها با غذا و دارو) رسید! براساس آنچه در اینستکس آمده بود ایران باید ارز حاصل از فروش نفت را به بانک های اروپایی منتقل می کرد. در مقابل از کشورهای اروپایی- و نه هیچ جای دیگر- کالا خریداری می کرد آن هم نه هر کالایی بلکه فقط اقلام دارویی و غذایی. در همان مقطع بانک های اروپایی به صراحت تأکید کردند که تصمیم آمریکا درباره تحریم روابط تجاری با ایران را محترم می شمارند و حاضر به نادیده گرفتن آن نیستند!

در نهایت در اسفند سال ۱۴۰۱ سه کشور اروپایی انگلیس فرانسه و آلمان در بیانیه ای مشترک از انحلال سازوکار مالی «اینستکس» (Instrument in Support of Trade Exchanges) خبر دادند. رهبر معظم انقلاب- ۱۰ مرداد ۹۹- در بخشی از بیانات خویش فرمودند: «اروپایی ها هیچ کاری برای مقابله با تحریم های آمریکا نکردند و آنچه که به نام اینستکس نیز مطرح کردند بازیچه ای بود که محقق نشد.»

بله اینستکس بازیچه ای بود که محقق نشد. دقیقا مشابه ماجرای توافق سعدآباد در حدفاصل سال های ۸۲ تا ۸۴ در دولت اصلاحات. عهدشکنی و گستاخی تروئیکای اروپایی موجب شد تا هیچ دستاوردی از توافق سعدآباد عاید مردم کشورمان نشود. تروئیکای اروپا در موضوع برجام نیز دقیقاً مشابه سعدآباد عمل کرد. تنها در یک نمونه «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه سابق- رودخان ۹۶(دو سال پس از امضای برجام)- گفت: «حتی نمی توانیم یک حساب بانکی در انگلیس باز کنیم.» وی در اظهارنظری دیگر- تیر ۹۸- گفت:«در نشست برجام ۳ کشور اروپایی متعهد شدند ۱۱ تعهد را اجرائی کنند». ظریف- آبان ۹۸- در تکمیل اظهارات قبلی خود خطاب به اروپایی ها گفت:«فقط یک تعهد را نشان دهید که در ۱۸ ماه گذشته به آن عمل کرده اید.»

۴- تجهیز صدام به سلاح های کشتار جمعی در هشت سال جنگ تحمیلی مشارکت با آمریکا در تحریم داروی بیماران و از جمله کودکان ایرانی همصدایی با آمریکا در تروریسم اقتصادی و مشارکت در تحریم ها علیه ملت ایران بی عملی در برجام و توافق سعدآباد حمایت از فعالین ضدانقلاب و اعضای گروهک های تروریستی و تجزیه طلب حمایت از فتنه ۸۸ حمایت از اغتشاشات ۱۴۰۱ و…تنها بخش کوچکی از جنایت ها و خباثت های برخی دولت های اروپایی علیه ملت ایران است.

همان طور که پیش از این نیز اشاره شد اروپا در پی آن است تا جای «طلبکار» و «بدهکار» را عوض کند. این در حالی است که ما در مقابل اروپا قطعا در جایگاه طلبکار قرار داریم و اروپا به ما بدهکار است. 

پایان خبر رودخان