پابند زندانی تا چند کیلومتر است؟

پابند الکترونیکی معمولاً تا حداکثر ۱۰۰۰ متر یا ۱ کیلومتر شعاع تردد را برای فرد تحت نظارت فراهم می کند، و برخلاف تصور خیلی ها، این محدوده محدود است و به چند کیلومتر نمی رسد. این محدودیت ها برای کنترل و نظارت دقیق روی متهم یا محکوم طراحی شده اند و طبق قوانین ایران، فراتر از این مقدار نیست.

شاید شنیده باشید که بعضی از افراد محکوم، به جای اینکه بروند زندان، پایشان یک پابند الکترونیکی می بندند و باقی دوران محکومیت شان را در خانه یا محدوده مشخصی می گذرانند. این ماجرا کلی حرف و حدیث پشتش هست، از اینکه اصلاً این پابند چیه و به کی تعلق می گیره تا مهم تر از همه، اینکه چقدر میشه باهاش این ور اون ور رفت. خیلی ها فکر می کنند با این پابند میشه کیلومترها راه رفت و حتی به شهر دیگه سفر کرد، اما واقعیتش فرق می کنه و محدودیت های خاص خودش رو داره. این محدودیت ها نه تنها برای مجرم، بلکه برای خانواده اش هم پر از نگرانی و سؤالات بی جوابه.

ما اینجا هستیم تا به تمام این سؤالات، خصوصاً درباره همین شعاع تردد، یک بار برای همیشه جواب بدیم. می خواهیم ببینیم این پابند الکترونیکی چه جور وسیله ایه، به چه کسایی تعلق می گیره، دقیقاً چقدر میشه باهاش تردد کرد، و اگه واقعاً نیاز باشه، چجوری میشه این محدوده رو بیشتر کرد. پس تا آخرش با ما همراه باشید تا همه این ابهامات رو روشن کنیم.

پابند الکترونیکی چیست و چرا از آن استفاده می کنند؟

اگه بخوایم خیلی ساده بگیم، پابند الکترونیکی یه دستگاه هوشمند کوچیکه که روی مچ پا یا دست فرد نصب میشه و بهش اجازه میده به جای اینکه داخل زندان باشه، محکومیتش رو بیرون از زندان و توی یه محدوده مشخص بگذرونه. این دستگاه مجهز به GPS هست و موقعیت فرد رو لحظه به لحظه رصد می کنه و به مرکز نظارت گزارش میده.

هدف اصلی از استفاده از این پابندها خیلی چیزهاست. اول اینکه، کمک می کنه جمعیت زندان ها کمتر بشه. با این کار، کسایی که جرمشون سنگین نیست یا شرایط خاصی دارن، می تونن کنار خانواده شون بمونن و از آسیب های زندان دور بشن. دوم، یه جورایی هم به بازپروری و اصلاح مجرم کمک می کنه. وقتی فرد توی جامعه و کنار خانواده اش باشه، شانس اینکه به زندگی عادی برگرده و دوباره اشتباه نکنه، بیشتر میشه. خلاصه، این پابندها یه راهکار هوشمندن که هم بار از دوش زندان ها برمی دارن و هم یه فرصت دوباره به بعضی از افراد میدن.

محدوده تردد پابند الکترونیکی چقدر است؟ (پاسخ دقیق و قانونی)

حالا رسیدیم به مهم ترین سؤال: شعاع تردد با پابند الکترونیکی چقدره؟ برخلاف تصور عموم که فکر می کنن میشه با این پابند کلی راه رفت، باید بگم طبق قوانین ما (مخصوصاً «آیین نامه اجرایی مراقبت های الکترونیکی»)، محدوده تردد پابند کاملاً مشخص و محدوده. اینطور نیست که بتونی باهاش بری به شهر دیگه یا حتی از یک محله خیلی بزرگ خارج بشی.

درجات محدوده مراقبتی بر اساس آیین نامه اجرایی

آیین نامه اجرایی مراقبت های الکترونیکی، محدوده تردد رو به سه درجه تقسیم کرده که انتخاب هر کدومش به تشخیص قاضی و شرایط پرونده بستگی داره:

1. محدوده درجه یک: این محدوده کوچکترین حالت ممکن برای تردد رو شامل میشه. اینجا، شما فقط می تونید در حداکثر 200 متری از محل سکونت تون رفت وآمد کنید. یعنی عملاً فقط اطراف خونه و دسترسی به مثلاً یک سوپرمارکت کوچک نزدیک رو دارید. معمولاً این درجه برای کسایی در نظر گرفته میشه که شرایط خاص تری دارن یا جرمشون حساسیت بیشتری داره.
2. محدوده درجه دو: یه کمی دست ودل بازتر از درجه یک! در این حالت، شما می تونید حداکثر 500 متر از محل سکونت تون تردد کنید. با این شعاع، ممکنه به بعضی امکانات ضروری تو محله مثل داروخانه، نانوایی یا حتی یه پارک کوچیک هم دسترسی داشته باشید. این محدوده برای کسایی خوبه که نیازهای روزمره شون رو توی همین شعاع می تونن برطرف کنن.
3. محدوده درجه سه: این بزرگترین محدوده تردد قانونی برای پابند الکترونیکی هست. اینجا شما اجازه دارید حداکثر 1000 متر یا همون 1 کیلومتر از محل زندگی تون خارج بشید. این محدوده میتونه شامل بخش بزرگتری از محله، دسترسی به محل کار یا تحصیل نزدیک، یا حتی بعضی مراکز درمانی باشه. اکثر کسایی که پابند میگیرن، معمولاً توی همین محدوده قرار می گیرن.

برای اینکه بهتر متوجه بشید، می تونید به جدول زیر نگاه کنید:

درجه محدوده	شعاع تردد مجاز از محل سکونت	مثال کاربری
درجه یک	حداکثر 200 متر	اطراف خانه، سوپرمارکت نزدیک
درجه دو	حداکثر 500 متر	دسترسی به امکانات ضروری محله (داروخانه، نانوایی)
درجه سه	حداکثر 1000 متر (1 کیلومتر)	بخش بزرگتر محله، محل کار/تحصیل نزدیک، برخی مراکز درمانی

چرا محدوده پابند معمولاً از ۱ کیلومتر فراتر نمی رود؟ (شفاف سازی و رفع ابهام)

اینجا یه نکته خیلی مهم وجود داره: برخلاف تصورات غلط که گاهی تو ذهن مردم هست، محدوده پابند الکترونیکی در ایران معمولاً از ۱ کیلومتر فراتر نمیره. اینکه بعضی ها فکر می کنن میشه باهاش ۵ کیلومتر، ۱۰ کیلومتر یا حتی بیشتر تردد کرد، کاملاً اشتباهه. دلیل این محدودیت هم کاملاً منطقی و امنیتیه.

اول از همه، هدف اصلی این پابند، نظارت دقیق روی فرد و اطمینان از حضورش در محدوده تعیین شده است. اگه شعاع تردد خیلی زیاد باشه، عملاً امکان نظارت مؤثر کم میشه و هدف اصلی از نصب پابند از بین میره. دوم، مسائل فنی هم دخیل هستن. هرچقدر شعاع نظارت بیشتر باشه، نیاز به پوشش شبکه قوی تر و مصرف باتری بیشتری هست که می تونه چالش هایی رو ایجاد کنه. سوم، این محدودیت ها بر اساس قوانین و آیین نامه های مصوب کشور تعیین شده اند تا هم امنیت جامعه حفظ بشه و هم جنبه بازدارندگی و کنترلی مجازات از بین نره. پس اگه شنیدید کسی با پابندش کیلومترها راه رفته، بدونید که یا اطلاعاتش غلطه یا مربوط به موارد خیلی خاص و استثنائی هست که با موافقت ویژه دادگاه و شرایط بسیار سختگیرانه انجام شده که در حالت عادی شامل حال همه نمیشه.

یادتون باشه، محدوده پابند الکترونیکی در ایران طبق قانون حداکثر ۱ کیلومتر هست و فراتر رفتن از این مقدار، تخلف محسوب میشه و عواقب جدی داره.

شرایط تعلق پابند الکترونیکی به چه کسانی است؟

خب، حالا که فهمیدیم محدوده پابند الکترونیکی چقدره، بیایید ببینیم اصلاً این پابند به چه کسایی تعلق می گیره. اینطور نیست که هر کسی جرم انجام بده، بلافاصله بتونه پابند بگیره. شرایط خاصی وجود داره که دادگاه باید اون ها رو بررسی و تأیید کنه.

جرایم مشمول و مواد قانونی مرتبط

اصل ماجرا برمی گرده به ماده ۶۲ و ۲۱۷ قانون مجازات اسلامی و آیین نامه اجرایی مراقبت های الکترونیکی. طبق این قوانین، افراد زیر می تونن از پابند الکترونیکی استفاده کنن:

• جرایم تعزیری درجه ۲ تا ۸: این جرایم، جرایمی هستن که مجازات حبسشون از سه ماه تا بیست و پنج ساله. البته برای جرایم درجه ۲ تا ۴، باید حداقل یک چهارم دوران حبس رو گذرونده باشی تا بتونی درخواست پابند بدی. برای جرایم درجه ۵ تا ۸، معمولاً دادگاه می تونه از همون اول موافقت کنه.
• متهمین تحت قرار التزام به عدم خروج از منزل: اگه بازپرس به جای قرار بازداشت، براتون قرار التزام به عدم خروج از منزل صادر کنه و شما هم با نظارت الکترونیکی موافق باشید، می تونید از پابند استفاده کنید.
• زندانیان تحت نظام نیمه آزادی و شاغل در مراکز حرفه آموزی: کسانی که در دوران نیمه آزادی هستن یا توی مراکز حرفه آموزی مشغول به کارن، ممکنه بتونن از این سیستم استفاده کنن.

سایر شرایط لازم

علاوه بر نوع جرم، یه سری شرایط دیگه هم هست که دادگاه بهشون توجه می کنه تا ببینه شما اصلاً واجد شرایط گرفتن پابند هستید یا نه:

• رضایت محکوم: باید خودتون با استفاده از پابند الکترونیکی موافق باشید.
• عدم سابقه مؤثر کیفری: اگه سابقه کیفری سنگینی داشته باشید، احتمال موافقت کمتر میشه.
• پیش بینی اصلاح مرتکب: دادگاه باید پیش بینی کنه که شما واقعاً قصد اصلاح دارید و پابند به بازگشت تون به جامعه کمک می کنه.
• جبران ضرر و زیان: اگه جرمی انجام دادید که به کسی ضرر و زیان وارد کرده، باید برای جبرانش اقدام کرده باشید.

در نهایت، یادتون باشه که تصمیم آخر با دادگاهه و قاضی با توجه به همه این شرایط و اوضاع پرونده شما، تصمیم می گیره که پابند بهتون تعلق می گیره یا نه.

چگونگی درخواست و دریافت پابند الکترونیکی (مراحل کامل)

فرض کنیم شما یا یکی از عزیزانتون شرایط لازم برای پابند الکترونیکی رو دارید. حالا سؤال اینه که چجوری باید اقدام کرد؟ این پروسه هم یه سری مراحل اداری و قانونی داره که باید طی بشه.

امکان درخواست قبل از ورود به زندان (شفاف سازی یک دغدغه مهم کاربران)

یکی از دغدغه های اصلی خیلی ها اینه که آیا میشه قبل از اینکه بری زندان، درخواست پابند بدی؟ خوشبختانه، بله، میشه! نیازی نیست حتماً اول وارد زندان بشید. هم متهمین (کسایی که هنوز حکمشون قطعی نشده) و هم محکومین (کسایی که حکمشون قطعی شده)، می تونن درخواست پابند الکترونیکی بدن. این موضوع طبق آیین نامه اجرایی مراقبت های الکترونیکی و رویه قضایی، کاملاً امکان پذیره.

مراحل اداری درخواست

1. درخواست: خود محکوم یا وکیلش، یا حتی قاضی اجرای احکام، می تونه درخواست استفاده از پابند الکترونیکی رو به دادگاه یا قاضی ناظر بر زندان ارائه بده.
2. گزارش شورای طبقه بندی و مددکاران: بعد از درخواست، شورای طبقه بندی زندان (اگر فرد در زندان باشه) و مددکاران اجتماعی، یه گزارش جامع آماده می کنن. این گزارش باید نشون بده که اجرای یه فعالیت شغلی، تحصیلی، درمانی یا مشارکت در زندگی خانوادگی خارج از زندان، به اصلاح فرد و جبران ضرر و زیان کمک می کنه.
3. تأیید دادگاه و اخذ تأمین کیفری: قاضی اجرای احکام، درخواست شما رو به همراه گزارش ها، برای تأیید نهایی به دادگاه صادرکننده حکم میفرسته. اگه دادگاه موافقت کرد، قاضی از شما یه تأمین کیفری مناسب (همون وثیقه) می گیره. این وثیقه برای ضمانت استفاده صحیح از پابند و جبران خسارات احتمالی به دستگاهه.
4. مراجعه به مرکز مراقبت الکترونیکی: بعد از همه این تأییدها و فراهم کردن وثیقه، باید به مرکز مراقبت الکترونیکی سازمان زندان ها مراجعه کنید. اونجا هویت شما احراز میشه، نحوه ی شارژ، نگهداری و استفاده از پابند رو بهتون آموزش میدن و یه تعهدنامه ازتون میگیرن که باید رعایت ضوابط رو قبول کنید. بعد هم پابند روی پاتون نصب میشه و عملاً دوران مراقبت الکترونیکی شروع میشه.

افزایش محدوده پابند الکترونیکی: آیا ممکن است و چگونه؟ (راهنمای عملی و پاسخ به دغدغه اصلی)

خیلی ها وقتی می فهمن محدوده پابند الکترونیکی چقدر کمه، با خودشون میگن آخه با این شعاع چجوری برم سر کار؟ یا دانشگاهم که اون سر شهره!. این دغدغه کاملاً منطقیه و خوشبختانه، قانون یه راهکارهایی رو پیش بینی کرده که اگه شرایطش رو داشته باشید، می تونید درخواست افزایش محدوده بدید. اما این کار هم قلق های خودش رو داره.

شرایط قانونی برای توسعه محدوده مراقبتی

طبق تبصره ماده ۲ دستورالعمل مراقبت های الکترونیکی، امکان توسعه محدوده مراقبتی وجود داره، اما نه برای همه و نه همینجوری. شرایطش ایناست:

• رفتار مناسب در دوره مراقبت: اولین و مهم ترین شرط اینه که شما در طول مدتی که پابند داشتید، هیچ تخلفی انجام نداده باشید، از محدوده خارج نشده باشید و کلاً یه بچه خوب بودید! این رفتار مناسب باید هم توسط مرکز مراقبت الکترونیکی و هم توسط قاضی اجرای احکام تأیید بشه.
• موافقت دادگاه صادرکننده رأی قطعی: در نهایت، آخرین حرف رو دادگاهی می زنه که حکم اصلی شما رو صادر کرده. اون ها باید با درخواست افزایش محدوده موافقت کنن.

گام های عملی برای درخواست افزایش محدوده

اگه فکر می کنید شرایط بالا رو دارید و واقعاً نیاز به شعاع تردد بیشتری دارید، باید این قدم ها رو بردارید:

1. تنظیم لایحه درخواست: باید یه لایحه (درخواست کتبی) مفصل و مستند به قاضی اجرای احکام پرونده تون ارائه بدید. توی این لایحه باید خیلی دقیق و واضح توضیح بدید که چرا به افزایش محدوده نیاز دارید.
2. ذکر دلایل موجه و مستند: الکی که نمیشه محدوده رو بیشتر کرد! باید دلایل خیلی خوبی داشته باشید. مثلاً:
   • شغل: اگه محل کارتون خارج از محدوده فعلیه، باید گواهی اشتغال به کار، آدرس دقیق محل کار و ساعات کاری تون رو ارائه بدید.
   • تحصیل: اگه دانشجو یا دانش آموزید و محل تحصیلتون دورتره، گواهی اشتغال به تحصیل و برنامه کلاسی تون رو ضمیمه کنید.
   • درمان خاص: اگه نیاز به مراجعه منظم به پزشک متخصص یا مرکز درمانی خاصی خارج از محدوده دارید، مدارک پزشکی و گواهی پزشک معالج رو ارائه کنید.
   • نگهداری از بیمار/سالمند: اگه مسئولیت نگهداری از یه فرد بیمار یا سالمند رو دارید و نیاز دارید که برای امور اون ها خارج از محدوده تردد کنید، مدارک لازم رو ارائه بدید.
   • فاصله محل کار/تحصیل: حتماً فاصله دقیق محل کار یا تحصیل رو تا محل سکونت تون مشخص کنید و نشون بدید که با محدوده فعلی نمیشه.
3. مدارک اثبات کننده: هر دلیلی که آوردید، باید با مدارک معتبر و رسمی اثبات بشه. مثلاً گواهی از محل کار، دانشگاه، بیمارستان و…
4. فرایند بررسی و تصمیم گیری دادگاه: قاضی اجرای احکام درخواست و مدارک شما رو بررسی می کنه و نظر خودش رو اعلام می کنه. در نهایت، این دادگاه صادرکننده رأی قطعیه که تصمیم نهایی رو میگیره.

دلایل رایج برای قبول یا رد درخواست افزایش محدوده

بر اساس تجربه ها، بعضی دلایل شانس موافقت رو بالا می برن و بعضی ها هم ممکنه باعث رد درخواست بشن:

• دلایل قبول: معمولاً دلایل موجه و ضروری مثل کار، تحصیل، درمان های خاص و مسئولیت های خانوادگی مهم، اگه با مدارک کافی همراه باشن و رفتار فرد هم مناسب بوده باشه، شانس موافقت بالاتری دارن.
• دلایل رد: دلایل غیرضروری یا اگه رفتار فرد در گذشته تخلفاتی داشته باشه، معمولاً با درخواست موافقت نمیشه. همچنین، اگه دلیل مطرح شده به نظر دادگاه قابل حل با همین محدوده فعلی باشه، درخواست رد میشه.

نکاتی برای افزایش شانس موافقت با درخواست

• صبور باشید: روند اداری ممکنه کمی طول بکشه.
• بدون تخلف باشید: تا زمانی که پابند دارید، هرگز از محدوده خارج نشید یا تلاشی برای دستکاریش نکنید. این مهم ترین فاکتوره.
• مشاوره حقوقی بگیرید: حتماً با یه وکیل متخصص در امور کیفری مشورت کنید. اون می تونه بهتر راهنمایی تون کنه و لایحه درخواست رو به بهترین شکل تنظیم کنه.
• مدارک کامل و شفاف: هرچی مدارکتون کامل تر و قانع کننده تر باشه، شانس موفقیت بیشتره.

هزینه ها و وثیقه مرتبط با پابند الکترونیکی (شفاف سازی مالی)

استفاده از پابند الکترونیکی رایگان نیست و یه سری هزینه ها و وثیقه داره که باید قبلش بدونید. این مسائل مالی خودشون می تونن یه چالش برای خانواده ها باشن.

انواع هزینه ها

هزینه های مربوط به پابند الکترونیکی معمولاً شامل موارد زیر میشه:

• هزینه نصب اولیه: یه مبلغی هست که برای نصب دستگاه روی پای شما گرفته میشه.
• اجاره ماهانه: شما باید ماهانه مبلغی رو به عنوان اجاره دستگاه پرداخت کنید.
• هزینه شارژ: اگر دستگاه شارژر مخصوصی داشته باشه و نیاز به مراجعه برای شارژ در مراکز نباشه، ممکنه هزینه ای بابت شارژ مجدد یا مصرف برق در نظر گرفته بشه. البته در اکثر موارد، هزینه شارژ جزئی از اجاره ماهانه است.

مبلغ این هزینه ها در سال ۱۴۰۴ در بازه ۸۰۰ هزار تومان تا ۲ میلیون تومان در ماه متغیر است. اما این یه رقم ثابتی نیست و ممکنه بسته به نوع دستگاه، مدت زمان استفاده و حتی تصمیم دادگاه کمی بالا و پایین بشه.

میزان تقریبی وثیقه و کاربرد آن

علاوه بر هزینه های ماهانه، شما باید یه مبلغی رو به عنوان وثیقه کیفری یا همون ضمانت بذارید. این وثیقه چند تا کاربرد داره:

• جبران خسارت تجهیزات: اگه به دستگاه پابند آسیب بزنید یا اون رو خراب کنید، هزینه تعمیر یا جایگزینی از همین وثیقه کم میشه.
• ضمانت عدم تخلف: وثیقه یه جورایی تضمین می کنه که شما مقررات رو رعایت می کنید و از محدوده خارج نمیشید. اگه تخلفی صورت بگیره، ممکنه قسمتی از وثیقه یا تمام اون به نفع دولت ضبط بشه.

میزان تقریبی وثیقه معمولاً از دو میلیون و دویست هزار تومان شروع میشه. اما بازم میگم، این مبلغ می تونه متفاوت باشه و بهتره حتماً از مراجع مربوطه استعلام بگیرید تا از قیمت های دقیق و به روز مطلع بشید.

پرداخت این هزینه ها و وثیقه، جزئی جدانشدنی از پروسه استفاده از پابند الکترونیکی هست و باید از قبل برایش برنامه ریزی کنید.

نگهداری، شارژ و مشکلات رایج پابند الکترونیکی

وقتی پابند الکترونیکی روی پای کسی نصب میشه، تازه اول ماجراست. نگهداری از این دستگاه، شارژ کردنش و سر و کله زدن با مشکلات احتمالی اون، خودش یه بحث جداست که باید حسابی حواس تون بهش باشه.

نحوه شارژ و مدت زمان نگهداری شارژ

معمولاً خود مرکز مراقبت الکترونیکی یا قاضی، روش شارژ کردن رو بهتون توضیح میدن. بعضی از پابندها شارژر مخصوص خودشون رو دارن که به خودتون تحویل میدن و می تونید توی خونه شارژشون کنید. بعضی دیگه ممکنه نیاز باشه به صورت دوره ای به مراکز مشخصی مراجعه کنید تا براتون شارژ کنن. مدت زمان نگهداری شارژ هم بستگی به مدل و تکنولوژی پابند داره. بعضی ها ممکنه ۷۳ ساعت شارژ نگه دارن، در حالی که بعضی دیگه حتی تا یک سال یا بیشتر هم نیاز به شارژ مجدد نداشته باشن. برای اینکه دچار مشکل نشید، حتماً زمان و نحوه شارژ کردن رو دقیق بپرسید و یادداشت کنید.

معنای چراغ های هشدار پابند

پابندها معمولاً یه سری چراغ هشدار دارن که هر کدوم معنای خاصی میده. رنگ این چراغ ها ممکنه بین مدل های مختلف پابند فرق کنه، اما عموماً:

• چراغ سبز: معمولاً نشون دهنده وضعیت عادی یا در معرض خرابی بودن دستگاهه. اگه چشمک زن باشه، ممکنه هشدار کوچکی باشه.
• چراغ آبی: این چراغ اغلب به معنای وارد شدن ضربه، فشار یا حرارت غیرعادی به دستگاهه که نشون میده شاید کسی قصد دستکاری داشته.
• چراغ قرمز: معمولاً به معنای پر بودن شارژ نیست! بلکه میتونه نشونه کم بودن شارژ، قطع شدن ارتباط یا خارج شدن از محدوده باشه.

وقتی پابند رو بهتون تحویل میدن، حتماً از مسئول مربوطه بخواهید که معنای دقیق هر چراغ و عکس العمل لازم در هر حالت رو بهتون آموزش بده.

مشکلات و عوارض احتمالی استفاده از پابند

استفاده از پابند الکترونیکی با همه مزایایی که داره، می تونه یه سری مشکلات و عوارض هم داشته باشه که هم برای فرد و هم برای سیستم قضایی دردسرسازه:

• احساس محدودیت، استرس روانی: خب معلومه، اینکه همیشه یه دستگاه به پات بسته باشه و تحت نظارت باشی، می تونه حس آزادی رو کم کنه و باعث استرس و اضطراب بشه.
• مشکلات پوستی: اگه پابند به درستی نصب نشه یا فرد پوست حساسی داشته باشه، ممکنه باعث خارش، قرمزی و حتی زخم پوستی بشه.
• نقص فنی، اتمام حافظه، قطع سیگنال: این دستگاه ها هم مثل هر وسیله الکترونیکی دیگه ممکنه دچار نقص فنی بشن، حافظه شون پر بشه یا سیگنال شون قطع بشه. اینجور مواقع ممکنه آلارم های اشتباهی ارسال بشه که دردسرآفرینه.
• تلاش برای دستکاری: متأسفانه بعضی افراد سعی می کنن پابند رو دستکاری کنن یا بازش کنن. این کار خودش جرمه و پیامدهای جدی داره.

به خاطر همین مشکلات و عوارض، سیستم قضایی گاهی برای موافقت با درخواست پابند، یه مقدار سخت گیرانه عمل می کنه.

تخلف از مقررات پابند الکترونیکی: پیامدها و مجازات ها

اگه با پابند الکترونیکی تحت نظارت هستید، باید حسابی حواستون به مقررات باشه. هر گونه تخلف از این قوانین می تونه عواقب خیلی جدی و سنگینی داشته باشه که به ضررتون تموم میشه.

خروج از محدوده تعیین شده

مهم ترین تخلف، خارج شدن از محدوده جغرافیایی هست که براتون تعیین شده (همون ۲۰۰، ۵۰۰ یا ۱۰۰۰ متر). اگه از این محدوده خارج بشید:

• ارسال آلارم: پابند بلافاصله یه آلارم به مرکز مراقبت الکترونیکی ارسال می کنه.
• تماس و هشدار: معمولاً اول از همه با شما تماس می گیرن و هشدار میدن که به محدوده برگردید.
• دستگیری و لغو مراقبت: اگه به هشدارها بی توجهی کنید و به محدوده برنگردید، ممکنه مأمورین سراغ تون بیان و دستگیر بشید. در این صورت، احتمالاً مراقبت الکترونیکی شما لغو میشه و باید باقی مانده حبس تون رو در زندان بگذرونید.

تلاش برای دستکاری یا باز کردن پابند

تلاش برای دستکاری کردن پابند، بریدنش، خراب کردنش یا باز کردن اون بدون دستور قضایی، خودش یه جرم جدا محسوب میشه و مجازات های سنگینی داره:

• جرم انگاری: این کار طبق قانون جرمه و ممکنه به مجازات های جدیدی مثل حبس اضافه منجر بشه.
• جبران خسارت از وثیقه: اگه پابند خراب بشه، هزینه تعمیر یا جایگزینی اون از محل وثیقه ای که گذاشتید، کسر میشه.
• تشدید مجازات: دستکاری پابند نه تنها باعث لغو مراقبت الکترونیکی میشه، بلکه می تونه باعث تشدید مجازات اولیه شما هم بشه. یعنی ممکنه مدت حبس تون بیشتر بشه یا مزایایی مثل آزادی مشروط رو از دست بدید.

شرایط اضطراری برای خروج از محدوده

آیا هیچ وقت میشه از محدوده خارج شد؟ بله، طبق ماده ۲۵ آیین نامه اجرایی مراقبت های الکترونیکی، در «شرایط اضطراری» که خروج از محدوده مراقبتی ضرورت داشته باشه، این کار تخلف محسوب نمیشه. اما نکته اینجاست که:

• اثبات ضرورت خروج فوری: شما باید بتونید ثابت کنید که واقعاً یه وضعیت اضطراری پیش اومده بوده و چاره ای جز خروج نداشتید (مثلاً یک فوریت پزشکی جدی).
• چالش های اثبات این شرایط: اثبات این شرایط اضطراری کار آسانی نیست و ممکنه نیاز به مدارک و شواهد قوی داشته باشه. پس تا مطمئن نشدید و با مراجع مربوطه هماهنگ نکردید، هرگز بدون اجازه از محدوده خارج نشید.

هنگام باز شدن پابند الکترونیکی چه اتفاقی می افتد؟

یکی از سؤالات رایج اینه که پابند الکترونیکی چطور باز میشه و آیا میشه خودمون بازش کنیم؟ جواب قاطع اینه که خیر، خودتون نمی تونید! پابند الکترونیکی یک دستگاه قفل دار و رمزنگاری شده ست که فقط با دستور قضایی و توسط کارشناسان مراکز مربوطه باز میشه. هر تلاشی برای باز کردن یا دستکاری اون، بلافاصله منجر به ارسال هشدار به مرکز نظارت میشه و شما با عواقب قانونی جدی روبرو میشید. این عواقب شامل لغو مراقبت الکترونیکی، ضبط وثیقه و حتی مجازات بیشتر هست.

نتیجه گیری: آینده پابند الکترونیکی و لزوم آگاهی

همانطور که دیدیم، پابند الکترونیکی راهکاری مدرن و مهم در نظام قضایی ماست که هم به کاهش جمعیت زندان ها کمک می کنه و هم فرصتی برای بازپروری و بازگشت به جامعه به افراد میده. در این مقاله مفصل درباره این موضوع حرف زدیم که پابند زندانی تا چند کیلومتر است و فهمیدیم که محدوده تردد مجاز چقدره و اینکه نمیشه با این پابند کیلومترها راه رفت.

از تعریف پابند و اهدافش گرفته تا شرایطی که به کسی تعلق می گیره، چگونگی درخواست و حتی راه و چاه افزایش محدوده تردد، همه و همه رو بررسی کردیم. فهمیدیم که این دستگاه هم مثل هر تکنولوژی دیگه ای، هزینه ها، مشکلات و عوارض خاص خودش رو داره و اگه مقرراتش رو رعایت نکنی، ممکنه حسابی به دردسر بیفتی.

آینده سیستم های قضایی به سمت استفاده بیشتر از فناوری های این چنینی میره، اما موفقیت این طرح ها به آگاهی کامل افراد، رعایت قوانین و همکاری با مراجع مربوطه بستگی داره. اگه شما یا عزیزانتون با این موضوع درگیر هستید، بهترین کار اینه که حتماً با یه وکیل متخصص مشورت کنید تا با اطلاعات دقیق و مستند، قدم در این مسیر بگذارید. یادتون باشه، آگاهی از قوانین، بهترین سپر شماست.