مربیان سال ۲۰۰۵ درمورد آسیب دیدگی ام پنهان کاری کردند/ از امروز به بعد به رقابت با سایتی یف فکر نمی کنم، بازنده واقعی آن کشتی منم

حاجی زاده در گفت و گو با رودخان:

به گزارش خبرگزاری رودخان مهدی حاجی زاده سال ۲۰۰۲ با قهرمانی خود در تهران قهرمانی تیم ملی کشتی آزاد به رهبری محمدحسن محبی را در آخرین مسابقه جهانی که می توانستیم میزبانش باشیم رقم زد چراکه از سال ۲۰۰۳ به این طرف با تجمیع میزبانی مسابقات سه رشته کشتی آزاد فرنگی و زنان ایران عملا دیگر نتوانست میزبان مسابقات جهانی کشتی شود.

حاجی زاده درحالی قهرمان جهان شد و استارتی برای نسل جدید کشتی جویبار بود که شهر کوچک استان مازندران را به قطبی وسیع و باکیفیت در کشتی ایران تبدیل کند که نفر اول وزن ۷۴ کیلوگرم جهان و المپیک به تهران نیامد. دلیلش این بود که بووایسا سایتی یف یکی از معدود شکست های دوره قهرمانی خود را در آن سال در مسابقه انتخابی با عیسی حاجی یف پذیرفت.

کشتی‎ گیری که حاجی زاده در فینال جهانی شکستش داد و قهرمان جهان شد.

مصاف مهدی حاجی زاده با اسطوره جهان کشتی ماند برای سال ۲۰۲۵ جایی که البته پسر جوان جویبار تا حدود زیادی از حاجی زاده سال ۲۰۰۲ فاصله گرفته بود.

بعد از شوک درگذشت بووایسا سایتی یف با مهدی حاجی زاده تماس گرفتم که به شدت از مرگ او اظهار ناراحتی و تاسف کرد و به خبرنگار ورزشی رودخان گفت: از دیشب که خبر را شنیدم بغض داشتم هنوز هم حالم خوب نیست و اسمش را می آورم می لرزم.

او خواست که خودش درباره سایتی یف بنویسد و این یادداشت را در اختیار خبرنگار رودخان قرار داد: «ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است… ببین که در طلبت حال مردمان چون است… بووایسا سایتی یف شخصیت منحصربه فردی داشت یک قهرمان واقعی و عارف حقیقی. در همه زمینه ها هوش و ذکاوتی بالا داشت. او معنای جذب را بسیار خوب بلد بود چه در ورزش چه اقتصاد و چه سیاست درواقع در هر زمینه دیگری هم فعالیت می کرد قطعا مثل کشتی موفق می شد.

من از نوجوانی علاقه خاصی به ایشان داشتم حتی یکی از عکس هایش را کنار قرآن در ساک تمرینم همراهم بود. او را الگوی ورزشی خودم می دانستم و همیشه دوست داشتم روزی با او مبارزه کنم تا اینکه سال ۲۰۰۵ در مسابقات جهانی مجارستان درحالیکه از ناحیه گردن و کتف آسیب داشتم و مربیان وقت از همان وقت تا امروز آن آسیب دیدگی را پنهان کردند تا من به مسابقات ادامه دهم و باوجود همین شرایط آن کشتی را برگزار کردم و هنوز هم با همان آسیب دیدگی درگیرم.

من از این لحظه به بعد دیگر به آن رقابت فکر نمی کنم و خود را یک بازنده واقعی می دانم.

سانحه اسفبار از دست دادن امپراطور کشتی دنیا که از نظر من نه تنها برترین کشتی گیر تاریخ بلکه بهترین ورزشکار دنیا بود را به خانواده محترم و برادرش آدام سایتی یف و همچنین جامعه کشتی داغستان و روسیه تسلیت می گویم.»