غیر از زمین در کدام سیاره ها برف می بارد؟

به گزارش رودخان به نقل از گجت نیوز در ماه چیزی به نام برف وجود ندارد. دمای ماه در روز به ۱۲۱ درجه سلسیوس می رسد که قطعا برای شکل گیری برف مناسب نیست. البته دمای سطح ماه در شب تا منفی ۱۳۳ درجه سلسیوس کاهش پیدا می کند؛ اما مشکل جای دیگری است.

برای حضور برف در سیاره های دیگر به اتمسفر نیاز است؛ اما ماه اتمسفر ندارد. وضعیت در عطارد نیز همینگونه است. اگر این سیاره نیز اتمسفر بسیار ضعیف از بخار آب داشت شاید در شب شاهد بارش برف می بودیم. فراموش نکنید که عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است و دمای سطح آن در روز به ۴۲۷ درجه سلسیوس می رسد. گرچه دما در شب تا منفی ۱۷۳ درجه پایین می رود.

زهره

وقتی از برف در سیاره های دیگر صحبت می شود وضعیت زهره کمی فرق دارد. در این سیاره می توان نوعی برف را مشاهده کرد. سیاره زهره دارای یک اتمسفر سمی است و اثرات گازهای گلخانه ای نیز باعث شده اند که همچون یک جهنم دائمی باشد. در واقع دمای ۴۶۴ درجه ای سطح سیاره سبب شده که انسان نتواند هیچ کاوشگری را برای مدت طولانی در این سیاره داشته باشد. پس چطور ممکن است شاهد بارش برف در زهره باشیم؟

دمای وحشتناک ونوس باعث می شود که پریت آهن بخار شده و همچون لایه های یخی فلزی روی قله های این سیاره بنشیند. دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که آیا این لایه ها همچون برف روی سطح سیاره می بارند یا خیر. شاید در ماموریت های آینده این مسئله نیز مشخص شود.

مریخ

ایلان ماسک آرزوهای زیادی برای مستعمره کردن مریخ دارد. اگر چنین رویایی روزی به واقعیت بدل شود باید با طبیعت زیبا و جذاب زمین خداحافظی کنیم. با همه اینها به خاطر برف دلتنگ زمین نخواهیم شد. چراکه اگرچه در بسیاری از سیاره های دیگر برف نمی بارد اما مریخ اینگونه نیست. حتی با تلسکوپ های متوسط نیز می توان یخ های موجود در قطب های مریخ را مشاهده کرد.

داده های مدارگردهای ناسا نشان می دهد که قطب های مریخ با لایه ای از کربن دی اکسید منجمد (یخ خشک) پوشیده شده است. از آنجایی که ۹۶ درصد از اتمسفر مریخ از کربن دی اکسید تشکیل شده چنین موضوعی اصلا عجیب نیست. گرچه برف در مریخ با سیاره های دیگر کمی فرق دارد.

کربن دی اکسید (در فشار اتمسفر زمین یا مریخ) به مایع تبدیل نمی شود و فقط دارای دو حالت گازی یا منجمد است. در نتیجه ما چیزی به نام باران در مریخ نخواهیم داشت. فقط اگر دما به منفی ۷۸ درجه سلسیوس برسد برف می بارد. همچنین دانه های برف در مریخ نسبت به زمین کوچکتر هستند و پس از رسیدن به سطح یک مکعب را شکل می دهند.

جالب است بدانید که در قطب های مریخ لایه هایی از آب یخ زده وجود دارد. بدین ترتیب می تواند گفت که در گذشته دور در مریخ همچون زمین برف می باریده است.

برف در سیاره های گازی منظومه شمسی

در سیاره مشتری ابرهایی از آمونیاک و آب یخ زده وجود دارند. همین نیز سبب می شود که گاهی شاهد طوفان تگرگ در این سیاره باشیم. در نپتون و اورانوس هم شاهد بارش برف ساخته شده از متان هستیم. البته در غول های گازی چیزی به نام سطح وجود ندارد. به همین خاطر نمی توان همچون سیاره های دیگر از بارش و نشستن برف روی زمین صحبت کرد. در عوض برف در عمق نامشخصی آب می شود.

اخترشناسان بر این باور هستند که اگر در نزدیکی مدار این سیاره ها باشید و به پایین نگاه کنید متوجه بارش برف خواهیم شد؛ اما شگفتی های بارش برف در سیاره های دیگر به همینجا ختم نمی شود. در اورانوس و نپتون شاهد بارش کریستال های کربن هستیم. چیزی که از آن با نام بارش الماس یاد می شود. اگر بخواهیم دقیق باشیم در این سیاره ها برف به جای آب از الماس ساخته شده است.

برف در قمرهای یخی سیاره های دیگر

اکثر قمرهای زحل و مشتری با یخ پوشیده شده اند. در برخی از آنها یخ فشان ها تجربه برف را برای انسان به ارمغان خواهند آورد. همچنین سطح برخی از آنها نیز کاملا نرم است. گویی که برف تازه باریده و می خواهید روی آن قدم بزنید. وضعیت برف در قمر IO با دیگر سیاره های منظومه شمسی حسابی فرق می کند. اینجا ما با برف سمی طرف هستیم.

در سطح آیو تعداد بسیار زیادی آتشفشان فعال وجود دارد. به صورتی که فوران ها باعث شده اند اتمسفری ضعیف از گوگرد دی اکسید ایجاد شود. البته هربار که آیو در سایه مشتری قرار می گیرد دما ۲۰ درجه کاهش پیدا کرده و اتمسفر نابود می شود. در نتیجه چیزی شبیه برف از آسمان می بارد.

از آنجایی که آیو هر ۱.۸ روز یکبار به دور مشتری می چرخد و حدود ۲ ساعت را نیز در سایه غول گازی سپری می کند برف مرتب در آیو می بارد. هرچند مشکل اینجاست که برف در آیو بوی بدی دارد و سمی است.

شاید برف سمی در آیو عجیب باشد اما در قمر تایتان نیز شاهد برف سیاه هستیم. در این کره ترکیب باران متان و ترکیبات هیدروکربن باعث می شود که چنین برف متفاوتی شکل بگیرد.

پلوتو

بله می دانیم که پلوتو سیاره نیست اما این باعث نمی شود که وضعیت خاص آن را نادیده بگیریم. پلوتو با نیتروژن متان و کربن مونوکسید منجمد پوشیده شده است. این سیاره کوتوله همچنین اتمسفر بسیار ضعیفی دارد. در نتیجه در طول تابستان یخ های یک نیم کره به شکل گاز در می آید و ذخیره می شود. سپس در طول زمستان این یخ ها به صورت برف می بارند.

البته از آنجایی که هر سال در پلوتو حدود ۲۴۸ سال زمینی طول می کشد فصل های آن کمی بیشتر از یک قرن ادامه می یابند. به گفته دانشمندان پلوتو بین سال های ۲۰۳۵ تا ۲۰۵۰ برف را تجربه خواهد کرد. طبیعتا ما نمی توانیم به این زودی سفری به پلوتو داشته باشیم. پس شاید ۱۲۰ سال دیگر برف پلوتو را از نزدیک ببینیم.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در رودخان به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.

پایان خبر رودخان