خلاصه کتاب کتاب ویران ( نویسنده ابوتراب خسروی )

کتاب ویران، شاهکار ابوتراب خسروی، مجموعه ای هشت گانه از داستان های کوتاهه که مرزهای زمان، مکان و واقعیت رو در هم می شکنه و قدرت بی نهایت کلمه رو به نمایش می ذاره. این کتاب، برنده ی جایزه ی بنیاد گلشیری، مخاطب رو با سبکی پست مدرن و فکری عمیق، به سفری شگفت انگیز در هزارتوهای ذهن و هستی دعوت می کنه.

اگه اهل کتاب و داستان باشین، اسم ابوتراب خسروی حتماً به گوشتون خورده. ایشون یکی از اون نویسنده هایی هستن که وقتی اسمشون میاد، آدم ناخودآگاه یاد قلم متفاوت، فضاهای خاص و نگاه عمیقشون به ادبیات می افته. «کتاب ویران»، مجموعه داستان های کوتاه ایشون، واقعاً یه اثر بی نظیره که نه فقط کلی جایزه مهم برده، بلکه تونسته نگاه خیلی ها رو به داستان نویسی مدرن ایرانی عوض کنه. توی این مقاله، می خوایم یه سفر عمیق به دل این کتاب داشته باشیم، از لایه های پنهان داستان ها پرده برداریم، و ببینیم چرا خوندن این کتاب برای هر کسی که دنبال یه تجربه ی ادبی متفاوته، واجبه.

ابوتراب خسروی: معمار کلمات و جهان های موازی

برای اینکه «کتاب ویران» رو بهتر بفهمیم، باید اول یه کم با خالقش، ابوتراب خسروی آشنا بشیم. ایشون متولد سال ۱۳۳۵ در شیراز هستن و اگه بخوام صادق باشم، یکی از تأثیرگذارترین و البته منحصربه فردترین صداها در ادبیات معاصر ایران به حساب میان. تصور کنید یه نویسنده، نه فقط داستان نویس، بلکه یه جور معمار باشه که با کلمات، دنیاهای موازی و گاهی عجیب وغریب می سازه. خسروی دقیقاً همینه.

زندگی و خاستگاه ادبی

ابوتراب خسروی، این نویسنده ی توانا، از همون ابتدا نشون داد که یه جور دیگه ای به کلمات نگاه می کنه. ایشون شاگرد خاص استاد هوشنگ گلشیری بودن و این شاگردی، یه تأثیر عمیق روی کار و نگاهشون به داستان نویسی گذاشته. اما فقط این نیست؛ خسروی یه احاطه ی بی نظیر روی ادبیات کهن فارسی داره. این تسلط رو میشه توی لایه های زبانی آثارش، استفاده از کلمات و ترکیب های قدیمی، و یه جور حس و حال کهن که به متنش میده، حس کرد. جالبه بدونین ایشون سال ها توی شیراز مشغول تدریس به کودکان کم توان ذهنی بودن و بعد بازنشسته شدن تا تمام وقتشون رو وقف نویسندگی کنن. این تجربه هم حتماً تأثیراتی روی نگاه ایشون به دنیا و انسان گذاشته.

کارنامه درخشان

«کتاب ویران» فقط یکی از آثار ابوتراب خسروی نیست. ایشون کارنامه ی پرباری دارن که شامل رمان ها و مجموعه داستان های دیگه ای هم میشه. مثلاً سه گانه ی معروف اسفار کاتبان، رود راوی و ملکان عذاب که توی ادبیات ایران خیلی سر و صدا کردن. یا مجموعه داستان هایی مثل هاویه و دیوان سومنات که هر کدومشون یه جهان جدید رو پیش روی خواننده باز می کنن. اگه بخوام یه جور دیگه بگم، خسروی نویسنده ای نیست که فقط یه کتاب خوب داشته باشه؛ اون یه جریان فکری و سبکی رو توی ادبیات ایران نمایندگی می کنه.

جهان بینی و سبک نگارش

حالا برسیم به جایی که خسروی واقعاً خودش رو نشون میده: سبک نگارش و جهان بینیش. اگه بخوایم توی یه کلمه خلاصه ش کنیم، باید بگیم «پست مدرن». اما این فقط یه برچسب نیست. خسروی با زمان و مکان بازی می کنه، مرز بین واقعیت و خیال رو انقدر محو می کنه که خودت هم دیگه نمی دونی داری چی می خونی و چی رو تجربه می کنی. برای خسروی، کلمه فقط یه ابزار برای نوشتن داستان نیست؛ کلمه خودِ هستی، خودِ جهانه. این نگاه فلسفی و وجودی به کلمات، آثارش رو به چیزی فراتر از داستان های معمولی تبدیل می کنه. انگار که کلمات زنده میشن، نفس می کشن و روایت رو پیش می برن.

جوایز و افتخارات

تأثیرگذاری و کیفیت آثار ابوتراب خسروی، البته که از چشم منتقدین و داوران ادبی هم پنهون نمونده. «کتاب ویران» هم یکی از اون آثاری بود که به خاطر نوآوری و عمقش، جایزه ی مهم بنیاد گلشیری رو در سال ۱۳۸۸ به خودش اختصاص داد. این جایزه، مهر تأییدی بود بر اینکه خسروی نه فقط یه نویسنده ی خوب، که یه جریان ساز توی ادبیات ایرانه.

آشنایی با کتاب ویران: ساختار و محورهای اصلی

خب، بعد از آشنایی با ابوتراب خسروی، وقتشه شیرجه بزنیم توی خود «کتاب ویران». این کتاب یه مجموعه داستان نیست که هر داستانش کاملاً جدا از بقیه باشه؛ نه، اینجا داستان ها مثل دانه های یک تسبیح، از نظر مضمونی و سبکی به هم وصلن. انگار خسروی یه نخ نامرئی کشیده بین همه شون که وقتی می خونیشون، حس می کنی داری یه اثر واحد رو تجربه می کنی که از چندتا زاویه ی مختلف به یه موضوع خاص نگاه می کنه. «کتاب ویران» شامل هشت داستان کوتاه با این اسم هاست: «تفریق خاک»، «پیک نیک»، «مرثیه ی باد»، «قاصد»، «یک داستان عاشقانه»، «رویا یا کابوس»، «آموزگار» و خودِ داستان عنوان، یعنی «کتاب ویران».

این کتاب اولین بار توسط «نشر چشمه» منتشر شد و از همون اول هم کلی سروصدا کرد. مفاهیم کلی که توی همه ی داستان ها خودشون رو نشون میدن، شامل چیزهایی مثل شکست خط زمانی، تداخل مکانی (یعنی انگار یهو می بینی تو یه مکان واحد، چندتا زمان مختلف وجود داره)، بازی با واقعیت و خیال، و البته، قدرت بی حدوحصر کلمه ست. اینا همون چیزهایی هستن که خوندن کتاب رو حسابی پیچیده و در عین حال جذاب می کنن.

خلاصه ای از هر داستان: سفر در عمق روایت های ویران

حالا که با کلیات آشنا شدیم، بیاین ببینیم هر کدوم از این هشت داستان «کتاب ویران» درباره ی چی هستن و چه پیام هایی دارن. آماده ی یه سفر عجیب و غریب باشین!

۱. تفریق خاک

خلاصه: این داستان، روایت پسریه که وارث ثروت و مکنت پدرشه اما از این جایگاه فراریه. اون از کاخ پدریش میاد بیرون و دل به یه کولی می بنده. نکته ی عجیب داستان اینجاست که روایت از زبان راوی ای تعریف میشه که هنوز به دنیا نیومده! یعنی یه جورایی انگار یه روح یا یه وجود هنوز متولد نشده داره برامون حرف می زنه.

تحلیل: اینجا اولین جاییه که ابوتراب خسروی با زمان بازی می کنه و اون رو می شکنه. این امتناع از خاک و پناه بردن به سایه که پسر از خودش نشون میده، یه جور نمادگراییه. انگار که نمی خواد اسیر مادیت و مادیات پدرش بشه و دنبال یه جور رهایی معنویه. این راوی متولد نشده هم حس عجیبی به داستان میده و نشون دهنده ی سیالیت و عدم قطعیت توی جهان خسرویه.

۲. پیک نیک

خلاصه: تصور کنین یه باغ بزرگ و عجیب که توی اون، زمان و فصل ها همزمان با هم جریان دارن! پدر خانواده به طرز مرموزی توی این باغ کشته میشه و پسر، مظنون اصلی به حساب میاد. اما پسر میگه این شمایل پدرش بوده که پدر رو کشته! شمایل هایی از پدر که توی زمان های مختلف توی باغ حضور دارن.

تحلیل: اینجا خسروی مفهوم استمرار حضور گذشته رو نشون میده. گذشته، هرگز نمی میره و همیشه مثل یه سایه روی زمان حال حضور داره. تبدیل شدن زمان به مکان، یه ایده ی خیلی باحاله که نویسنده با ذکر جزئیات دقیق، کاری می کنه که خواننده این تداخلات زمانی و مکانی رو باور کنه. این داستان نشون میده چطور زمان می تونه از حالت خطی خارج بشه و مثل یه بستر، میزبان همه ی وقایع گذشته، حال و آینده باشه.

۳. مرثیه ی باد

خلاصه: یه سرباز به اسم منصور رو تصور کنین که توی میدون نبرد، مدام با همسرش اشرف دیدار و گفت وگو می کنه. اما آیا این دیدارها واقعیه یا فقط توی ذهن منصور اتفاق میفته؟ مرز بین واقعیت و خیال اینجا به شدت مبهمه.

تحلیل: این داستان نشون میده که چطور زندگی میتونه توی ذهن یه نفر، حتی توی سخت ترین شرایط، ادامه پیدا کنه. منصور توی ذهن خودش، یه زندگی خیالی با همسرش می سازه تا بتونه با سختی های جنگ کنار بیاد. این فانتزی های ذهنی، یه جور سازوکار دفاعی در برابر واقعیت تلخه و خسروی اینو خیلی هنرمندانه به تصویر می کشه.

۴. قاصد

خلاصه: مادری که بیست سال از گم شدن دخترش ناهید می گذره، اما هنوز امیدش رو از دست نداده. اون برای پیدا کردن خبری از دخترش، به سراغ یه فالگیر میره. راوی داستان یکی از برادرهای ناهیده که تلاش های مادرش رو روایت می کنه.

تحلیل: این داستان بیشتر روی مفهوم امید و انتظار و تأثیر غیبت روی خانواده تمرکز داره. چطور نبودن یه نفر، می تونه زندگی بقیه رو تحت تأثیر قرار بده و چطور امید میتونه حتی بعد از سال ها، یه نفر رو سرپا نگه داره. این داستان، یه جور پرداخت به روابط انسانی و مفهوم انتظار توی فضای خاص خسروویه.

۵. یک داستان عاشقانه

خلاصه: این داستان، روایت عشق عمو داوود و دختر عمه زهره ست که از زبان راوی ای تعریف میشه که عموش رو فقط بعد از مرگش دیده. راوی هرچیزی که در مورد این عشق می دونه، از شنیده ها و روایت های شفاهی اهالی خانواده ست.

تحلیل: خسروی اینجا داره با مفهوم روایت شفاهی و بازسازی گذشته بازی می کنه. چطور یه داستان عاشقانه، می تونه از طریق دهان به دهان گشتن، از نسلی به نسل دیگه منتقل بشه و چطور ما با شنیده ها و تصوراتمون، گذشته رو بازسازی می کنیم. ارتباط با مردگان، حتی از طریق داستان هاشون، یه مضمون مهم دیگه تو این قسمته.

۶. رویا یا کابوس

خلاصه: زندگی دوگانه ی یه مأمور اجرای حکم اعدام. اون هر از گاهی از خونه و زندگیش جدا میشه تا حکم اعدام رو اجرا کنه. یه شب بعد از حمام کردن، داستان کاملاً تغییر می کنه و اون خودش رو توی یه مأموریت جدید می بینه که باید با یه زن دیگه، به عنوان زن و شوهر، زندگی کنه!

تحلیل: این داستان واقعاً اوج تداخل عمیق رویا و واقعیت رو نشون میده. دیگه نمیدونی کدوم واقعیته و کدوم خیال. هویت های چندگانه و از بین رفتن مرز بین نقش ها، از مضامین کلیدی این داستانه. اینجا خسروی مخاطب رو گیج می کنه و بهش نشون میده که واقعیت ممکنه اون چیزی نباشه که ما فکر می کنیم.

۷. آموزگار

خلاصه: یه معلم به جایی ناشناخته به اسم رمشگ سفر می کنه. رمشگ جاییه که مردمش با کلمه حرف نمی زنن و فقط غریو می کشن. هدف معلم اینه که حالات انسانی رو به این مردم آموزش بده.

تحلیل: این داستان روی اهمیت کلمه در تمدن تأکید می کنه. خسروی نشون میده که نبود زبان و کلمه، چطور می تونه باعث توحش و دوری از انسانیت بشه. کلمه اینجا نه فقط یه ابزار ارتباطی، بلکه پایه و اساس تفکر، فرهنگ و تمدنه. دنیایی بدون کلمه، دنیایی وحشی و بدون هویته.

«در واقع همین نفیرهای حیوانی سبب می شوند که فضای سبوعیت بر رمشگ سلطه یابد. صف طویل مردان و زنان نیم برهنه با اندام نحیف کهربایی در برابرم ایستاده بودند که بی محابا زوزه می کشیدند که مردی جمعیت را کنار زد و جلو آمد. به دست راست کاردی داشت که آفتاب از تیغه اش باز می تابید و زیر کتف دست دیگرش پسرک برهنه اش را گرفته بود که میان زمین و هوا بال بال می زد و غاز غاز می کرد.»

۸. کتاب ویران (داستان عنوان)

خلاصه: این داستان یه فراداستانه. یعنی داستانی درباره ی داستان نویسی! نویسنده اینجا به عنوان خالق و ویرانگر همه چیز معرفی میشه. خسروی میگه همه چیز کلمه ست و جهان از طریق کلمه نوشته و ویران میشه. یعنی کلمات هستی رو می سازن و نابودش می کنن.

تحلیل: این داستان، اوج نگاه خسروی به قدرت کلمه رو نشون میده. کلمه نه فقط روایتگر، که خودش خالقه. هستی به مثابه متن، یه مفهوم عمیق فلسفیه که خسروی اینجا بهش می پردازه. این ویرانگری سازنده (مثل ویران کردن یه بنای قدیمی برای ساختن یه بنای جدید) هم یکی از ویژگی های این داستانه. انگار که برای خلق چیز جدید، باید چیزهای قدیمی رو ویران کرد. این ویرانی هم خودش از کلمه شروع میشه.

«من نوشتم که شب می شود و شب شد. من نوشتم که تو می گویی و تو گفتی.»

تحلیل مضامین و ویژگی های ساختاری برجسته کتاب

حالا که داستان ها رو یکی یکی ورق زدیم و یه دید کلی پیدا کردیم، وقتشه که یه کمی عمیق تر بشیم و ببینیم «کتاب ویران» چه مضامین و ویژگی های ساختاری خاصی داره که اون رو اینقدر ویژه کرده. اگه بخوایم خلاصه کنیم، خسروی یه استاد تمام عیار توی بازی با مفاهیم و فرمه.

۴.۱. شکست زمان و مکان

یکی از مهم ترین ویژگی های «کتاب ویران»، همین در هم شکستن خط روایی زمان و مکانه. خسروی به راحتی از گذشته به آینده میپره، یا یهو چندین مکان رو توی یه فضای واحد قرار میده. این کار باعث میشه که خواننده حس کنه درگیر یه جور واقعیت چندوجهیه. مثل اینکه داری یه خواب می بینی و توی اون خواب، قوانین منطقی دنیای بیداری دیگه کار نمی کنن. این شکست، ذهن رو به چالش میکشه و باعث میشه که به جای یه روایت خطی، یه تجربه ی سیال و غیرقابل پیش بینی داشته باشی. این تداخل ها، هم به داستان ها عمق میدن و هم به خواننده یادآوری می کنن که واقعیت لزوماً همون چیزی نیست که چشم می بینه.

۴.۲. تقدیس کلمه و زبان

برای ابوتراب خسروی، کلمه فقط یه ابزار نیست؛ کلمه خودش هستیه. توی «کتاب ویران»، نقش محوری کلمه توی خلق جهان و شکل گیری هرچیزی، حسابی پررنگه. نویسنده مرز بین خودش و راوی رو انقدر محو می کنه که گاهی احساس می کنی خودِ کلمات دارن برای تو داستان میگن. انگار که کلمات قبل از هرچیزی وجود داشتن و بعد دنیا از دلشون بیرون اومده. این تقدیس کلمه، به خواننده یادآوری می کنه که چقدر زبان قدرتمنده و چطور می تونه هستی رو تعریف کنه، بسازه و حتی ویران کنه.

۴.۳. تداخل واقعیت و خیال

یه ویژگی دیگه که توی همه ی داستان ها به چشم میخوره، مرزهای مبهم بین رویا، کابوس و واقعیته. خسروی اونقدر این سه تا رو توی هم می پیچه که دیگه نمیدونی چی واقعی و چی محصول ذهنه. این تداخل ها، ذهن خواننده رو به چالش میکشن و کاری میکنن که به تمام چیزهایی که به عنوان واقعیت پذیرفته، شک کنه. این روش، یه راه خیلی قوی برای نشون دادن اینه که ادراک ما از واقعیت، چقدر می تونه تحت تأثیر ذهن و ناخودآگاه باشه.

۴.۴. سایه، شمایل و حضور گذشته

توی آثار خسروی، گذشته هیچ وقت واقعاً از بین نمیره. همیشه یه سایهای، یه شمایلی یا یه اثری از گذشته، توی زمان حال حضور داره و روی شخصیت ها و اتفاقات تأثیر میذاره. این حضور مداوم گذشته، یه جور حس نوستالژی، حس از دست دادن یا حتی یه حس ترس از فراموشی رو القا می کنه. این سایه ها و شمایل ها، نمادهایی هستن برای اون چیزهایی که هرگز واقعاً از بین نمیرن و همیشه جایی تو ذهن و زندگی ما وجود دارن.

«تن من حالا از جنس سایه است و نباید اسیر خاک شود.»

۴.۵. رویکرد پست مدرن و فراداستان

«کتاب ویران» یه نمونه ی عالی از ادبیات پست مدرن ایرانه. ویژگی هایی مثل خودآگاهی متن (که داستان از خودش حرف میزنه)، ارجاعات بینامتنی (که به متون دیگه اشاره میشه) و فراداستان بودن اثر (یعنی داستان درباره ی خودِ داستان نویسیه)، همگی توی این کتاب دیده میشن. این رویکرد باعث میشه که خواننده فقط مصرف کننده ی داستان نباشه، بلکه به عنوان یه شریک توی فرآیند خلق و تفسیر متن درگیر بشه. اینجور داستان ها، حسابی ذهن رو قلقلک میدن و باعث میشن به ماهیت خود داستان هم فکر کنی.

۴.۶. مرگ، زندگی و تداوم نسل

در کنار همه ی این بازی های فرمی و زبانی، خسروی از مفاهیم بنیادی انسانی مثل مرگ و زندگی و تداوم نسل هم غافل نمیشه. توی داستان ها، نگاه خسروی به این مفاهیم خیلی خاص و عمیقه. اون نشون میده که مرگ چطور میتونه یه شروع جدید باشه، زندگی چطور میتونه در اشکال مختلف (حتی در ذهن) ادامه پیدا کنه، و چطور نسل ها پشت سر هم، داستان ها و تجربه های هم رو به ارث می برن و ادامه میدن. این دیدگاه، به کتاب یه لایه ی فلسفی قوی تر میده و اون رو از یه مجموعه داستان صرف، فراتر می بره.

چرا خواندن کتاب ویران ضروری است؟

شاید بپرسید خب با این همه پیچیدگی و این همه بازی های ذهنی، چرا باید «کتاب ویران» رو خوند؟ راستش رو بخواین، دلایل زیادی هستن که خوندن این کتاب رو نه فقط پیشنهاد، بلکه یه جورایی «ضروری» می کنه، مخصوصاً اگه به ادبیات و هنر علاقه دارین:

1. تجربه ای بی نظیر از ادبیات فرم گرا و پست مدرن ایرانی: اگه تا حالا با ادبیات پست مدرن آشنا نشدین، یا اگه دلتون می خواد یه نمونه ی خوب و اصیل ایرانیش رو بخونین، «کتاب ویران» یه شروع فوق العاده ست. این کتاب بهتون نشون میده که داستان نویسی میتونه خیلی فراتر از یه روایت خطی و ساده باشه.
2. دعوت به تفکر عمیق درباره مفاهیم هستی شناختی و زبان: این کتاب فقط قصه نمیگه؛ ازتون می خواد فکر کنین. درباره ی هویت، درباره ی واقعیت، درباره ی نقش کلمات توی زندگی و هستی. اگه دنبال کتابی هستین که ذهنتون رو به چالش بکشه و سوالات جدیدی رو براتون مطرح کنه، «کتاب ویران» همون کتابه.
3. آشنایی با یکی از شاخص ترین نویسندگان معاصر و سبک خاص او: ابوتراب خسروی، یه ستون توی ادبیات معاصر ایرانه. با خوندن این کتاب، نه تنها با یه اثر مهم آشنا میشید، بلکه با سبک و جهان بینی خاص یه نویسنده ی بزرگ هم دمخور میشید. این یه فرصته که بفهمید چطور یه نویسنده میتونه امضای خودش رو پای هر جمله ش بزنه.
4. مناسب برای کسانی که به دنبال چالش های فکری و تجربه های ادبی متفاوت هستند: اگه از داستان های کلیشه ای و تکراری خسته شدین و دنبال یه چیزی هستین که حسابی غافلگیرتون کنه، «کتاب ویران» دقیقاً همونه. این کتاب یه جور ماجراجویی فکریه که هر کسی جرات نمی کنه قدم توش بذاره، اما اگه بذارید، پشیمون نمیشید.

خلاصه کنم، «کتاب ویران» فقط یه مجموعه داستان نیست؛ یه تجربه ی فلسفی و ادبیه که ذهن رو باز می کنه، نگاه آدم رو به داستان و واقعیت تغییر میده و نشون میده کلمات چقدر می تونن قدرتمند و جادویی باشن.

سوالات متداول

کتاب ویران چند داستان دارد؟

کتاب ویران شامل هشت داستان کوتاه به هم پیوسته از نظر مضمونی و سبکی است.

ابوتراب خسروی نویسنده کتاب ویران کیست؟

ابوتراب خسروی نویسنده برجسته معاصر ایرانی است که در سال 1335 در شیراز متولد شده و به دلیل سبک پست مدرن و نگاه فلسفی اش در ادبیات شهرت دارد. ایشان شاگرد هوشنگ گلشیری بودند و آثار مهم دیگری از جمله سه گانه ی «اسفار کاتبان»، «رود راوی» و «ملکان عذاب» را در کارنامه ی خود دارند.

کدام انتشارات کتاب ویران را منتشر کرده است؟

نشر چشمه اولین بار کتاب ویران را منتشر کرده است.

آیا کتاب ویران نسخه صوتی هم دارد؟

بله، کتاب ویران نسخه صوتی هم دارد. می توانید این کتاب صوتی را از پلتفرم هایی مانند کتابراه و آوانامه تهیه کنید.

کتاب ویران چه جوایزی کسب کرده است؟

کتاب ویران در سال 1388 به عنوان بهترین مجموعه داستان کوتاه از سوی بنیاد گلشیری معرفی شد و جایزه این بنیاد را کسب کرد.

مهم ترین ویژگی سبکی کتاب ویران چیست؟

مهم ترین ویژگی سبکی کتاب ویران، رویکرد پست مدرن ابوتراب خسروی است که شامل شکست زمان و مکان، بازی با واقعیت و خیال، اهمیت محوری کلمه و زبان، و استفاده از فراداستان (داستانی درباره ی خودِ داستان نویسی) می شود.

کتاب ویران درباره چه مفاهیم اصلی بحث می کند؟

کتاب ویران درباره مفاهیم عمیقی چون هویت، ماهیت واقعیت، قدرت کلمه، حضور گذشته در زمان حال، مرگ و زندگی، و چالش های هستی شناختی بحث می کند.

در پایان این سفر کوتاه به دنیای پیچیده و در عین حال شگفت انگیز «کتاب ویران»، امیدوارم که تونسته باشم یه تصویر روشن از این اثر مهم بهتون بدم. ابوتراب خسروی با قلم جادوییش، نه فقط داستان تعریف می کنه، بلکه جهان های داستانی چندوجهی و پر از لایه های پنهان می سازه که هر بار خوندنشون، یه کشف جدید براتون به همراه داره.

اگه دنبال یه تجربه ی ادبی متفاوت هستید که هم ذهنتون رو به چالش بکشه و هم از زیبایی های زبان فارسی لذت ببرید، «کتاب ویران» رو از دست ندید. این کتاب بهتون نشون میده که چطور یه نویسنده میتونه مرزهای داستان نویسی رو جابجا کنه و با کلمات، واقعیت های جدیدی رو خلق کنه. پس اگه هنوز این کتاب رو نخوندین، وقتشه که یه سر به کتابفروشی بزنین و خودتون رو مهمون این شاهکار ادبی کنین. مطمئنم که از این سفر ویرانگر و در عین حال سازنده، لذت می برید.