بکُش تا صلح نشود! – رودخان

به گزارش رودخان، قدس نوشت: اهداف اصلیشان از ترور و بکُش‌بکُش اما ربط چندانی به امنیتی که ادعا می‌کنند ندارد. رژیمی که بنا به اعتراف بسیاری از کارشناسان غربی و حتی صهیونیستی، همه تاریخچه و گذشته‌اش با ترور و کشتار عجین شده، اغلب، حتی پایان جنگ و آغاز صلح را هم برای موجودیتش خطرناک می‌بیند. بنابراین ابایی ندارد که با چند ترور در چند نقطه حساس و بحران‌خیز جهان، تنور جنگ را گرم نگه دارد شاید چند سالی سقوط و نابودی خود را به تأخیر بیندازد. مثل همین روزها که همزمان با جدی‌تر شدن مذاکرات آتش‌بس در غزه، اسماعیل هنیه را ترور می‌کند. «رونن برگمن» یکی از روزنامه‌نگاران تحقیقی برجسته اسرائیل حدود ۶ سال پیش کتاب «برخیز و اول تو بکُش» را منتشر کرد و درباره اهداف اصلی اسرائیل از ترور حرف زد. همان سال «یان بلک» نویسنده و دبیر سیاسی و بین‌الملل روزنامه‌های متعدد انگلیسی‌زبان در«گاردین» مقاله‌ای نوشت و دیدگاه‌های «رونن برگمن» در کتابش را بررسی کرد. این مقاله سال۱۳۹۷ در سایت «ترجمان» منتشر شد. 

بیشتر از غربی‌ها
در ژانویه ۲۰۱۰، ۲۷مأمور سرویس مخفی موساد که خود را جهانگرد یا بازیکن تنیس جا زده بودند، اطراف یک هتل مجلل در دبی جمع شدند. هدفشان «محمود المبحوح» بود که برای حماس سلاح تهیه می‌کرد. این تیم ضربتی از فرودگاه‌های مختلف اروپا با گذرنامه‌های جعلی به دبی آمده بودند. «مبحوح» در اتاقش با یک داروی فلج‌کننده کشته شد و جسدش را کارکنان هتل فردای آن روز پیدا کردند. مشکل آن بود که دوربین‌های هتل تعویض لباس مبدل مأموران موساد و تعقیب سوژه‌شان را ضبط کرده بودند در نتیجه همه دنیا از نحوه کار موساد خبردار شد.
روایت «رونن برگمن» از آدم‌کشی‌های هدفمند اسرائیل در کتابش حاوی جزئیات فراوانی درخصوص این مورد و قتل‌های دیگر است. فلسطینی‌های کرانه باختری و نوار غزه قربانیان اصلی بوده‌اند، اما حزب‌الله لبنان، مقامات سوری و دانشمندان هسته‌ای ایران (که همگی عضو «محور مقاومت» هستند) نیز تصفیه شده بودند. در سال‌های اخیر، رژیم صهیونیستی بیش از هر کشور غربیِ دیگری دست به آدم‌کشی زده است. «برگمن» می‌نویسد: «اشتباهات گاه و بی‌گاه، اگر هم اثری داشته‌اند، تقویت شهرت موساد به تعرض و بی‌رحمی بوده است که چیز بدی هم نیست وقتی که هدفِ بازدارندگی به‌اندازه هدف جلوگیری از اقدام‌های خصمانه خاص اهمیت داشته باشد».
این روزنامه‌نگار اسرائیلی در کتابش مدعی می‌شود دسترسی رسمی به اسناد شاخه اطلاعاتی ارتش رژیم صهیونیستی، موساد یا شین‌بت، وجود ندارد. ولی واضح است که او دسترسی قابل‌توجهی به این موارد دارد، چنانکه به روایت‌های درون‌سازمانی از عملیات‌ها و چندین و چند مصاحبه با استادبزرگ‌های جاسوسی، رابط‌های مأموران و آدم‌کُش‌هایی ارجاع می‌دهد که مشتاق‌اند داستانشان را تعریف کنند. سابقه حکایت‌های این قهرمانی‌های بی‌رحمانه به روزهای ابتدایی تشکیلات صهیونیستی در فلسطین برمی‌گردد، زمانی که پلیس‌های بریتانیایی و نازی‌ها در اروپای پس از جنگ جهانی دوم به قتل می‌رسیدند. سپس نوبت دانشمندان آلمانی شد که در موشک‌سازی به مصر دوران جمال عبدالناصر کمک می‌کردند. سرویس اطلاعاتی اسرائیل سازمان تازه‌تأسیس آزادی‌بخش فلسطین (فتح) را هم تحت نظر داشت و پس از جنگ تاریخ‌ساز۱۹۶۷ آن را جدی‌تر گرفت. البته «برگمن» به جز این کلیات افشاگری‌های جالبی هم در کتابش دارد. مثلاً نقشه ساقط ‌کردن هواپیمای یاسر عرفات روی مدیترانه در زمان جنگ لبنان در سال۱۹۸۲. این نقشه دقیقه آخر لغو می‌شود چون موساد می‌فهمد که مسافر عالی‌رتبه آن هواپیما برادر رهبر فتح بود.

جمهوری اسلامی را رها کن!
هرچند اسرائیل با کشتن یکی از رهبران حزب‌الله در سال۱۹۹۲ در استفاده مرگبار از پهپادها پیشتاز شد، ولی «برگمن» می‌گوید حذف دشمنان گاهی معایبی هم دارد. قتل ابوجهاد (رئیس نظامی فتح) در سال۱۹۸۸ در تونس، درست زمانی که این سازمان عملاً می‌رفت تا اسرائیل را به رسمیت بشناسد، موجب تأسف امنیتی‌های اسرائیل شد. درباره سودمند بودن و نبودن قتل رهبر حماس «شیخ احمد یاسین» هم شک و تردیدهایی وجود داشت چون به هر حال سبب شد نقش و حضور ایران در جریان مقاومت پررنگ‌تر شود. مرگ عرفات در سال ۲۰۰۴، در جریان انتفاضه دوم، پرسش‌های جالبی را پیش می‌کشد. برگمن می‌گوید حتی اگر پاسخ این پرسش‌ها را هم داشت، دستگاه سانسور نظامی اجازه نمی‌داد درباره‌شان بنویسد! او افشا می‌کند ۶دانشمند هسته‌ای ایران توسط گروه‌های معارض ایرانی که برای موساد کار می‌کردند کشته شدند. با این حال «تمیر پادو» رئیس سابق موساد علناً از بنیامین نتانیاهو انتقاد می‌کرد که چرا ذهنش جمهوری اسلامی را ول نمی‌کند؟ او گفت تهدید حقیقی علیه موجودیت اسرائیل کماکان مسئله حل‌نشده فلسطین است. هرچند سبک نویسندگی «برگمن» در کتابش شورانگیز و احساساتی است، اما این مسئله جلو موضع انتقادی او را نمی‌گیرد. او می‌گوید: «اگرچه اسرائیل می‌خواهد با این ترورها توانایی اطلاعاتی و عملیاتی خود را به رخ بکشد، بااین‌حال، روشن نیست در چشم‌انداز بزرگ‌تر آیا این اقدامات به نفع این دولت بوده است یا نه. ترور مخالفان اسرائیل در عملیات‌های مخفیانه، فقط موفقیت‌هایی عملیاتی هستند و بس، بی‌آنکه موفقیت در جنگ یا صلح را تضمین کنند. «انگار که تاریخ متوقف شده است» و اسرائیل قصد دارد تا همیشه در وضعیت تنش و مخاصمه باقی بماند.

پایان خبر رودخان