روستای زیبا و سرخ رنگ ابیانه

فکرش را بکنید، یک جای دنج و قشنگ، جایی که خانه هایش سرخ فام اند و بوی تاریخ و زندگی سنتی از هر کوچه اش به مشام می رسد؛ اینجاست ابیانه، روستایی که انگار از دل قصه ها بیرون آمده و خودش را توی دل کوه های کرکس و حوالی کاشان جا کرده است. روستای ابیانه با معماری بی نظیر، فرهنگ اصیل و رنگ سرخ خانه هایش، نگین بی همتای کویر ایران است که با قدمتی ۱۵۰۰ ساله، یک جور موزه زنده به حساب می آید و هر گردشگری را به دنیایی دیگر می برد.

در این سفرنامه دوستانه، می خواهیم با هم قدم به قدم در این روستای پلکانی و سحرآمیز پیش برویم، از مسیرهای دسترسی اش بگوییم تا جاهای دیدنی اش که دل هر بیننده ای را می رباید. قرار است این راهنما مثل یک دوست کنار شما باشد تا بدون دغدغه، سفرتان به روستای سرخ ابیانه حسابی خوش بگذرد و با کوله باری از خاطرات رنگارنگ برگردید.

ابیانه کجاست؟ گنجینه ای سرخ فام در قلب اصفهان

اول از همه بیایید ببینیم این تکه بهشت سرخ رنگ دقیقاً کجا قرار گرفته. روستای ابیانه در استان اصفهان، توی بخش مرکزی شهرستان نطنز جا خوش کرده است. این روستا درست در دامنه کوه های پرابهت کرکس قرار گرفته و حدود ۲۲۰۰ متر هم از سطح دریا بالاتره. همین ارتفاع و قرار گرفتنش بین کوهستان و کویر، باعث شده آب وهوای بی نظیری داشته باشد؛ نه گرمای خشک کویر و نه سرمای گزنده کوهستان! مردم محلی به آن «ویونا» هم می گویند که معنی اش «بیدستان» است و ریشه در انبوه درختان بید قدیمی اطراف روستا دارد.

تصور کنید ترکیبی از زیبایی های کویر و سرسبزی کوهستان را کنار هم ببینید؛ ابیانه دقیقاً همین ترکیب شگفت انگیز را پیشکش شما می کند. این موقعیت خاص جغرافیایی، آب وهوایی معتدل و دلنشین به روستا داده که در مقایسه با شهرهای کویری اطراف، مثل یک پناهگاه خنک و سرسبز به نظر می رسد. همین باعث شده هم طبیعت گردها و هم تاریخ دوست ها عاشق ابیانه بشوند و حسابی از گشت وگذار در آن لذت ببرند.

چطور به ابیانه برسیم؟ راهنمای کامل مسیرهای دسترسی

رسیدن به روستای زیبای ابیانه واقعاً سخت نیست، اما چند تا نکته هست که باید بدانید تا سفرتان بی دردسر باشد. بهترین راه برای رسیدن به این روستا، این است که با ماشین شخصی بروید، البته با در نظر گرفتن نکاتی که الان می گویم.

مسیر از کاشان به ابیانه

اغلب گردشگران از کاشان راهی ابیانه می شوند. اگر مبداتان کاشان است، باید توی جاده کاشان به اصفهان (اتوبان خلیج فارس) حدود ۸۸ کیلومتر رانندگی کنید. وقتی به دو راهی نطنز رسیدید، باید به سمت راست بپیچید و بعد از حدود ۲۲ کیلومتر در جاده نطنز، با دیدن تابلوهای راهنما به ابیانه می رسید. در طول مسیر از روستاهای قشنگی مثل هنجن و یارند هم رد می شوید که خودش کلی کیف دارد.

مسیر از اصفهان به ابیانه

اگر از اصفهان حرکت می کنید، باید حدود ۱۸۰ کیلومتر به سمت شمال برانید. مسیر اصلی از طریق اتوبان اصفهان-کاشان است. بعد از رسیدن به نطنز، همین مسیری که از کاشان گفتیم را ادامه می دهید و به سمت ابیانه می پیچید. زمان تقریبی سفر از اصفهان، حدود ۲ تا ۲.۵ ساعت است.

مسیر از تهران به ابیانه

مسافران تهرانی حدود ۳۲۰ کیلومتر راه دارند که معمولاً با ماشین حدود ۳.۵ تا ۴ ساعت طول می کشد. بهترین مسیر هم اتوبان تهران-قم-کاشان است. بعد از رسیدن به کاشان، همان راهی را می روید که از کاشان به ابیانه توضیح دادیم.

نکات مهم و چالش های مسیر: قبل از حرکت حتماً بخوانید!

• عوارض ورودی: وقتی به نزدیکی روستا می رسید، یک ورودی خواهید دید که برای حفظ روستا و نگهداری از بافت تاریخی و امکاناتش، مبلغی به عنوان عوارض از شما گرفته می شود. درست است که شاید کمی عجیب به نظر برسد، اما هدفش کمک به پایداری این روستای بی نظیر است.
• محدودیت تردد خودرو در روستا: اینجا یکی از مهم ترین نکاتی است که خیلی ها را غافلگیر می کند! برای اینکه بافت سنتی و آرامش روستا حفظ شود و کوچه های باریکش آسیب نبیند، اجازه ورود ماشین های شخصی به داخل روستا داده نمی شود. نگران نباشید، جای پارک هست و بعد از پارک کردن ماشین تان در پارکینگ ورودی، می توانید با مینی بوس های محلی که همان جا هستند خودتان را به دل روستا برسانید، یا اگر اهل پیاده روی هستید، با پای پیاده این مسیر زیبا را طی کنید. به نظر من پیاده روی خودش کلی لذت دارد، چون فرصت دارید تا از همان ابتدا حس وحال روستا را لمس کنید.
• آمادگی برای پیاده روی: کفش مناسب برای پیاده روی حتماً همراه داشته باشید! کوچه ها و معابر ابیانه سنگفرش و پلکانی هستند و کلی بالا و پایین دارد. این روستا جای پیاده روی و کشف کردن است، پس خودتان را برای یک گشت وگذار حسابی آماده کنید.

راز خانه های سرخ و معماری شگفت انگیز ابیانه

اولین چیزی که در ابیانه چشم هر کسی را می گیرد و حسابی توی ذهن آدم ماندگار می شود، رنگ سرخ و خاص خانه هایش است. این رنگ واقعاً منحصر به فرد است و به ابیانه لقب «روستای سرخ» را داده. اما راز این رنگ چیست؟

خانه های سرخ رنگ: امضای ابیانه

راز این رنگ به خاک محلی ابیانه برمی گردد. اطراف روستا معادنی از خاک رس قرمز رنگ وجود دارد که مردم از قدیم الایام برای ساخت وساز خانه هایشان از آن استفاده می کرده اند. این خاک علاوه بر اینکه رنگ فوق العاده ای به خانه ها می دهد، یک عایق طبیعی عالی هم هست و باعث استحکام بیشتر بناها در برابر سرما و گرما می شود. همین رنگ یکدست و زیبا، هویت بصری خاصی به روستا داده که در هیچ کجای ایران شبیه آن را پیدا نمی کنید.

معماری پلکانی: خلاقیت در دل کوهستان

مثل خیلی از روستاهای کوهستانی، خانه های روستای ابیانه به صورت پلکانی روی هم ساخته شده اند؛ یعنی پشت بام یک خانه، حیاط خانه بالایی است! این سبک معماری نه تنها خیلی زیبا و دیدنی است، بلکه نشان از هوشمندی مردم این منطقه در سازگاری با طبیعت کوهستانی و استفاده بهینه از شیب زمین دارد. کوچه های باریک، درهای چوبی قدیمی، پنجره های ارسی و ایوان های چوبی، همه و همه دست به دست هم داده اند تا حس سفر به گذشته را به آدم بدهند.

یکی از نکاتی که در ابیانه حسابی به چشم می خورد، تلاش مردم برای حفظ بافت سنتی روستاست. کمتر ساخت وساز جدیدی را می بینید که از قاعده و اصول معماری قدیمی روستا تخطی کرده باشد. این موضوع واقعاً قابل تحسین است و نشان می دهد مردم ابیانه چقدر به ریشه ها و هویت خودشان اهمیت می دهند.

ریشه نام ابیانه: «ویونا» یا «آبیانه»؟

درباره نام «ابیانه» چند تا روایت جالب هست. یکی از آن ها می گوید اسم روستا از کلمه محلی «ویونا» گرفته شده که یعنی «بیدستان». احتمالاً به خاطر وجود درختان بید زیادی که قبلاً توی این منطقه بوده است. بعضی ها هم معتقدند که ابیانه در اصل «آبیانه» بوده، یعنی «محل آب فراوان» که با توجه به چشمه های زیادی که در اطراف روستا هست، این روایت هم خیلی به واقعیت نزدیک است. هر دو ریشه هم که باشد، از زیبایی و طبیعت بکر این روستای سرخ فام خبر می دهد.

سفری به گذشته: تاریخ پرفراز و نشیب روستای ابیانه

وقتی وارد روستای ابیانه می شوید، انگار وارد یک کتاب تاریخ مصور شده اید. هر خشت سرخ رنگ و هر کوچه باریک، داستانی از هزاران سال زندگی و پایداری را روایت می کند. قدمت این روستا را چیزی حدود ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ سال تخمین می زنند و این یعنی ابیانه یکی از قدیمی ترین سکونتگاه های ایران است که هنوز هم زنده و پویاست.

شواهد و آثار باستانی که در این روستا پیدا شده، از دوره های تاریخی مختلفی مثل ساسانیان، سلجوقیان، صفویان و قاجاریان حکایت دارد. این یعنی ابیانه در طول قرن ها، فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته و هر دوره، یادگاری از خودش را در دل این خاک سرخ به جا گذاشته است. از آتشکده های باستانی گرفته تا مساجد و خانقاه های قدیمی، هر کدام نشانه ای از تاریخ و تمدن غنی این سرزمین هستند.

جالب است بدانید که ارزش تاریخی ابیانه به قدری زیاد است که در سال ۱۳۵۴، این روستا به طور کامل در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. حتی آیین ها و مراسم خاص مردم ابیانه مثل نخل گردانی و جغجغه زنی، و همچنین گویش کهنشان، در سال ۱۳۹۲ به عنوان آثار معنوی ایران به ثبت رسیده اند. این یعنی ابیانه نه فقط یک روستا با خانه های قشنگ، بلکه یک گنجینه زنده از فرهنگ و تاریخ ماست.

شاهان صفوی هم در گذشته، برای گذراندن اوقات فراغتشان به نطنز و اطراف آن می آمدند و گاهی ابیانه، این روستای خنک و زیبا، میزبان آن ها بوده است. این ارتباط با دربار، نشان از اهمیت و جایگاه این روستا حتی در دوران گذشته دارد.

فرهنگ و آداب و رسوم مردم ابیانه: موزه ای زنده از سنت های ایرانی

یکی از قشنگ ترین جنبه های سفر به روستای ابیانه، آشنایی با مردم خونگرم و فرهنگ غنی و دست نخورده آن هاست. مردم ابیانه واقعاً نمونه ای مثال زدنی از پایداری فرهنگی هستند و هنوز هم بسیاری از آداب و رسوم، گویش و پوشش سنتی خودشان را با افتخار حفظ کرده اند.

پوشش سنتی: رنگ و نقش از دل تاریخ

وقتی وارد روستا می شوید، اولین چیزی که حسابی شما را مجذوب می کند، لباس های رنگارنگ و زیبای مردم محلی، مخصوصاً خانم هاست. زنان ابیانه دامن های پرچین و بلندی می پوشند که معمولاً از چندین لایه تشکیل شده و رنگ های شاد و زنده دارند. چارقدهای گلدار بزرگشان هم که تا پایین کمرشان می رسد، واقعاً دیدنی است و جلوه ای خاص به پوشش آن ها می دهد. مردان هم شلوارهای گشاد و بلند می پوشند که به آن ها «دبیت» می گویند، همراه با پیراهن های سنتی. این پوشش اصیل، نه تنها زیباست، بلکه نمادی از هویت و تاریخ این مردم است.

گویش محلی: زمزمه ای از گذشته های دور

مردم ابیانه به گویشی صحبت می کنند که ریشه هایی کهن دارد و از زبان های باستانی ایران گرفته شده است. این گویش که با شهرهای اطراف فرق می کند، خودش یک گنجینه زبانی است که نسل به نسل حفظ شده و شنیدنش واقعاً لذت بخش است.

شغل و معیشت: زندگی ساده و پربرکت

شغل اصلی مردم روستای ابیانه کشاورزی، دامداری و باغداری است. آن ها با استفاده از قنات ها و چشمه های پرآب منطقه، محصولاتی مثل گندم، جو، سیب زمینی، سیب، گردو، بادام و زردآلو به دست می آورند. در کنار این ها، صنایع دستی هم جایگاه ویژه ای در زندگی مردم دارد. زن های هنرمند ابیانه قالی ها و گلیم های زیبا می بافند و گیوه دوزی هم یکی دیگر از هنرهای دستی آن هاست. اگر اهل خرید سوغات اصیل باشید، اینجا دستتان باز است.

آیین ها و مراسم: جشن زندگی و تاریخ

ابیانه در طول سال میزبان آیین ها و مراسم های خاصی است که ریشه در تاریخ و فرهنگ این مردم دارد. مراسم نخل گردانی در ایام محرم و جغجغه زنی که صدایش در کوچه ها می پیچد، از جمله این آیین هاست که تجربه کردنشان می تواند حسابی جذاب باشد.

احترام به فرهنگ محلی: کلید یک سفر دلنشین

گاهی اوقات شنیده می شود که برخی گردشگران از رفتار مردم محلی ابیانه گله مند هستند. اما واقعیت این است که مردم ابیانه، مثل هر جامعه سنتی دیگری، به حریم خصوصی و آداب و رسوم خودشان خیلی اهمیت می دهند. بهترین کار این است که ما هم به عنوان مهمان، با احترام کامل و لبخند با آن ها برخورد کنیم. اگر می خواهید از کسی عکس بگیرید، حتماً اجازه بگیرید. اکثر مردم ابیانه مهربان و مهمان نوازند و با دیدن احترام شما، قطعاً بهترین روی خودشان را نشان می دهند. بیایید با رعایت این نکات کوچک، کمک کنیم تا این فرهنگ اصیل برای همیشه حفظ شود و تجربه ای خوش برای همه رقم بخورد.

چه فصلی به ابیانه برویم؟ بهترین زمان برای تجربه روستای سرخ

روستای ابیانه در هر فصلی زیبایی های خاص خودش را دارد، اما واقعاً کدام فصل برای سفر شما بهترین است؟ بیایید نگاهی به آب وهوای ابیانه در چهار فصل بیندازیم:

بهار: عطر شکوفه ها و هوای دلپذیر

بهار، به خصوص اردیبهشت ماه، یکی از بهترین زمان ها برای سفر به ابیانه است. هوا فوق العاده مطبوع و دلپذیر است، باغ های روستا پر از شکوفه های رنگارنگ می شوند و عطر گل و گیاه در فضا می پیچد. اگر حوالی کاشان باشید، می توانید از جشنواره گلاب گیری هم دیدن کنید که خودش تجربه بی نظیری است. فقط یادتان باشد در ایام نوروز و تعطیلات اردیبهشت، ابیانه خیلی شلوغ می شود؛ اگر از شلوغی خوشتان نمی آید، شاید اواخر بهار یا اوایل تابستان انتخاب بهتری باشد.

تابستان: شب های خنک و طبیعت گردی

تابستان های ابیانه، روزهای گرمی دارد، اما به خاطر ارتفاع بالای روستا، شب ها هوا حسابی خنک و دلپذیر می شود. این فصل برای طبیعت گردی در اطراف روستا و کنار چشمه ها عالی است. می توانید از گرمای شهرهای بزرگ فرار کنید و چند روزی را در خنکای ابیانه سپری کنید.

پاییز: هزار رنگ طبیعت و عکاسی بی نظیر

اگر اهل عکاسی هستید و عاشق رنگ ها، پاییز ابیانه را از دست ندهید! برگ درختان به هزار رنگ زرد و نارنجی و قرمز درمی آیند و در کنار خانه های سرخ رنگ روستا، یک تابلوی نقاشی بی نظیر خلق می کنند. هوا هم در پاییز بسیار مطبوع و خنک است و برای پیاده روی و گشت وگذار در کوچه پس کوچه های روستا، واقعاً ایده آل است.

زمستان: سکوت برفی و آرامش محض

زمستان های ابیانه سرد و برفی است، اما اگر به دنبال آرامش مطلق و مناظر برفی هستید، این فصل برای شماست. خانه های سرخ رنگ زیر لایه ای از برف سفید، منظره ای رؤیایی و خاص را می سازند. البته باید آماده سرمای هوا باشید و لباس گرم کافی همراه داشته باشید. در این فصل روستا خلوت تر است و فرصت خوبی برای تجربه سکوت و آرامش ابیانه را خواهید داشت.

با توجه به این توضیحات، اگر دنبال هوای معتدل و مناظر سرسبز و گل دار هستید، بهار و اوایل پاییز بهترین زمان سفر به ابیانه است. اگر هم می خواهید از شلوغی دور باشید، شاید اواخر پاییز یا زمستان برایتان دلنشین تر باشد.

دیدنی های ابیانه: هر گوشه یک داستان، هر خانه یک گالری

روستای ابیانه فقط خانه های سرخ رنگ نیست؛ اینجا پر از جاذبه های تاریخی و طبیعی است که هر کدام می توانند ساعت ها شما را سرگرم کنند و خاطره سازی کنند. بیایید با هم به مهم ترین دیدنی های این روستای خاص سر بزنیم:

آتشکده هارپاک: نیایشگاه باستانی

یکی از قدیمی ترین بناهای ابیانه، آتشکده هارپاک است که قدمتش به دوران ساسانیان برمی گردد. این آتشکده که به صورت چهارطاقی و در سه طبقه ساخته شده، در گذشته محل نیایش زرتشتیان بوده است. هرچند امروز بیشتر بخش های آن تخریب شده، اما بقایای آن همچنان عظمت و اهمیت تاریخی اش را فریاد می زند. بعضی ها معتقدند اسم «هارپاک» از «هر+پک» به معنی «زیر پله» می آید و برخی دیگر آن را به «هارپاک»، سردار مادی دوران هخامنشی نسبت می دهند.

مسجد جامع ابیانه: هنر سلجوقی در دل روستا

مسجد جامع ابیانه از دیگر دیدنی های مهم روستا است که قدمت آن به دوره سلجوقی می رسد. شبستان قدیمی این مسجد با محراب چوبی زیبا و درب های منبت کاری شده، واقعاً دیدنی است. نقش ونگارهای گل و بوته روی چوب، هنر دستان استادکاران سلجوقی را به رخ می کشد.

مسجد پرزله: چشم اندازی بی نظیر

مسجد پرزله هم یکی دیگر از مساجد قدیمی ابیانه است که متعلق به دوره ایلخانی است. این مسجد دو طبقه، هنوز هم کاربری خودش را حفظ کرده و نمای سرخ رنگش با معماری روستا هماهنگ است. از تراس طبقه دوم مسجد، می توانید چشم انداز فوق العاده ای از کوچه های تاریخی و خانه های پلکانی ابیانه داشته باشید.

امامزاده یحیی و عیسی: گنبدی فیروزه ای در میان سرخی

این امامزاده که قدمتش به قرن هشتم هجری و دوره ایلخانی برمی گردد، با گنبد فیروزه ای رنگش، یک تضاد زیبا در میان خانه های سرخ رنگ روستا ایجاد کرده است. حتی اگر اهل زیارت نباشید، معماری خاص، حیاط مرکزی و حوض آب وسط آن، و مخصوصاً چشم انداز دلنشینش به دره برزرود، ارزش دیدن دارد.

زیارتگاه هینزا: آرامشی در دل دره

زیارتگاه هینزا که در جنوب شرقی روستا و داخل یک دره قرار گرفته، یکی دیگر از مکان های مذهبی ابیانه است که برای مردم محلی اهمیت زیادی دارد و محیطی آرام و معنوی را فراهم می کند.

موزه مردم شناسی ابیانه: پنجره ای رو به زندگی بومیان

اگر دوست دارید بیشتر با سبک زندگی، پوشش و ابزارهای قدیمی مردم ابیانه آشنا شوید، حتماً سری به موزه مردم شناسی روستا بزنید. این موزه که خودش به سبک ابیانه ساخته شده، پر از ابزارهای کشاورزی، لباس های سنتی، ظروف سفالی و وسایلی است که داستان زندگی روزمره مردم را روایت می کنند. البته بعضی اوقات این موزه فقط در ایام خاصی مثل نوروز باز است، پس قبل از رفتن از باز بودن آن مطمئن شوید.

چشمه های ابیانه: سرچشمه زندگی

اطراف روستای ابیانه پر از چشمه های کوچک و بزرگ است که سرسبزی و طراوت را به این منطقه هدیه کرده اند. چشمه هایی مثل رئیسون (که آب آشامیدنی روستا را تامین می کند و به قول محلی ها، آبش عمر آدم را زیاد می کند)، کرشک، پال همون هره، تاردر و هینزا، نه تنها منبع آب اهالی هستند، بلکه مکان های خوبی برای طبیعت گردی و لذت بردن از هوای تازه به شمار می روند.

آبشار ابیانه: رقص آب در طبیعت

آبشار ابیانه شاید به بزرگی آبشارهای معروف ایران نباشد، اما در فصول پرآب (مثل بهار)، واقعاً دیدنی است و برای یک پیک نیک کوتاه یا قدم زدن در طبیعت اطرافش، گزینه فوق العاده ای است. مسیر رسیدن به آبشار هم خودش کلی سرسبزی و زیبایی دارد.

قلعه های قدیمی و خانقاه ابیانه

علاوه بر این ها، بقایای چند قلعه قدیمی مثل قلعه هرده و قلعه پاله در اطراف روستا وجود دارد که نشان از اهمیت دفاعی منطقه در گذشته دارد. خانقاه ابیانه هم که به دوران صفوی برمی گردد، ساختمانی سه طبقه با معماری زیباست که قبلاً محل زندگی و عبادت درویشان و صوفیان بوده است.

تفریحات و فعالیت ها در ابیانه: لذت سفر در زمان

وقتی به روستای ابیانه سفر می کنید، فقط قرار نیست از یک جاذبه دیدنی عبور کنید؛ اینجا پر از فعالیت ها و تجربه هایی است که سفرتان را حسابی خاطره انگیز می کند. آماده اید برای یک سفر حسابی؟

پیاده روی و گشت وگذار در کوچه پس کوچه ها: کشف پنهان ها

اصلی ترین و لذت بخش ترین تفریح در ابیانه، همین پیاده روی است. در کوچه های باریک و پلکانی روستا قدم بزنید، دیوارهای کاهگلی سرخ را لمس کنید، درهای چوبی قدیمی را ببینید و به صدای زندگی محلی گوش کنید. هر گوشه از روستا یک سوژه جدید برای کشف کردن دارد. از دیدن زنانی با لباس های رنگی که کنار در خانه شان نشسته اند تا بچه هایی که توی کوچه ها بازی می کنند، همه و همه بخشی از این تجربه دلنشین هستند. این گشت وگذار بی هدف خودش کلی لذت دارد و شما را از هیاهوی زندگی مدرن دور می کند.

عکاسی: شکار لحظه ها در قاب سرخ

ابیانه بهشتی برای عکاس هاست! خانه های سرخ رنگ، لباس های سنتی مردم، طبیعت بکر و کوچه باغ های پر از درختان میوه، همه و همه سوژه های بی نظیری برای ثبت لحظات زیبا هستند. می توانید از فروشگاه های محلی، لباس سنتی ابیانه را اجاره کنید و با پوشیدن آن ها، عکس های یادگاری فوق العاده ای با پس زمینه خانه های سرخ بگیرید. قول می دهم عکس هایتان حسابی لایک خور باشد!

توصیه می کنم حتماً دوربین عکاسی تان را با شارژ کامل بیاورید، چون اینجا هر قدم یک سوژه برای عکس گرفتن پیدا می کنید! از معماری بی نظیر روستا و خانه های پلکانی اش گرفته تا بازی نور و سایه روی دیوارهای سرخ فام و لبخند گرم مردم محلی، همه و همه شایسته ثبت شدن هستند.

طبیعت گردی و پیک نیک: در دل آرامش

اطراف ابیانه پر از باغ های میوه و چشمه های پرآب است که برای طبیعت گردی و یک پیک نیک آرام و دلنشین، ایده آل هستند. در کنار چشمه ها یا زیر سایه درختان میوه، می توانید ساعاتی را در آرامش طبیعت سپری کنید و روحتان را تازه کنید. مخصوصاً در فصل بهار و پاییز که طبیعت ابیانه در اوج زیبایی است.

بازارهای محلی و چشیدن طعم های بومی

در روستای ابیانه خبری از بازارهای بزرگ و شیک نیست، بلکه غرفه ها و دکه های کوچک در گوشه و کنار روستا، محصولات محلی و صنایع دستی را می فروشند. گلیم های دست باف، گیوه های زیبا، خشکبار تازه، کشک و لواشک های خانگی، همه و همه انتظار شما را می کشند. با خرید از این فروشنده های محلی، نه تنها یک یادگاری اصیل با خود می برید، بلکه به اقتصاد مردم روستا هم کمک می کنید. راستی، یادتان نرود غذاهای محلی ابیانه را امتحان کنید؛ آش جو و کشک بادمجان اینجا حسابی خوشمزه است!

سوغات ابیانه: یادگاری های شیرین از روستای سرخ

از هر جای ایران که به ابیانه می آیید، حتماً دلتان می خواهد یک یادگاری از این روستای خاص و زیبا با خود ببرید. خوشبختانه ابیانه پر از سوغاتی های قشنگ و خوشمزه است که هم هنر دست مردم بومی است و هم محصولات طبیعی و ارگانیک منطقه:

صنایع دستی: هنر دست زنان ابیانه

• گلیم و قالیچه های دست باف: زنان هنرمند ابیانه گلیم ها و قالیچه هایی با طرح و نقش های بومی و رنگ های زنده می بافند که واقعاً زیبا و ارزشمند هستند.
• گیوه: گیوه های دست دوز ابیانه، هم سبک و راحت هستند و هم یک سوغاتی سنتی و کاربردی به شمار می روند.
• آویزهای تزیینی: انواع آویزهای دیوارکوب و تزیینی که با الهام از طرح های محلی ساخته می شوند.

محصولات کشاورزی و باغی: طعم طبیعت

• سیب، گردو، بادام و آلو: ابیانه به داشتن باغ های پربار میوه معروف است و محصولاتش حسابی تازه و ارگانیک هستند.
• لواشک و خشکبار: لواشک های خانگی با طعم های ترش و شیرین، و انواع خشکبار مثل قیسی و برگه زردآلو، از بهترین سوغاتی های خوراکی ابیانه هستند.

لبنیات محلی: از مزرعه تا خانه شما

• کشک و دوغ محلی: اگر اهل لبنیات تازه و محلی هستید، کشک و دوغ ابیانه را حتماً امتحان کنید.

زیورآلات دست ساز

گاهی اوقات می توانید زیورآلات ساده و زیبایی که با سنگ های طبیعی و مهره های رنگی ساخته شده اند را هم در دکه های کوچک روستا پیدا کنید.

اقامت در ابیانه: یک شب زیر سقف خانه های تاریخی

اگر دلتان می خواهد بیشتر از یک روز در روستای ابیانه بمانید و صبح و شب های آرامش بخش آن را تجربه کنید، چند گزینه برای اقامت پیش رو دارید:

• اقامتگاه های بوم گردی: بهترین و پرطرفدارترین گزینه، اقامت در اقامتگاه های بوم گردی است. این اقامتگاه ها در خانه های قدیمی روستا ساخته شده اند و حس و حال زندگی سنتی را به شما می دهند. با امکانات مدرن و حفظ بافت سنتی، شبی فراموش نشدنی را برایتان رقم می زنند و معمولاً غذاهای محلی هم سرو می کنند.
• هتل های محلی: چند هتل کوچک هم در داخل یا نزدیک روستا وجود دارد که می توانید برای اقامت انتخاب کنید.
• خانه های اجاره ای: بعضی از مردم محلی هم خانه هایشان را برای اجاره به گردشگران آماده کرده اند.
• کمپینگ: اگر اهل طبیعت گردی و چادرزدن هستید، اطراف چشمه ها و در طبیعت بکر اطراف روستا، جاهای خوبی برای کمپینگ پیدا می شود. البته حواستان به نکات ایمنی و حفظ محیط زیست باشد و هیچ اثری از خودتان به جا نگذارید.

برنامه سفر پیشنهادی یک روزه به ابیانه: از طلوع تا غروب در قلب تاریخ

یک روز کامل در روستای زیبا و سرخ رنگ ابیانه، می تواند یکی از به یادماندنی ترین روزهای سفرتان باشد. بیایید یک برنامه پیشنهادی را با هم مرور کنیم:

صبح: غرق در تاریخ و معماری

1. زود برسید: صبح زود به ابیانه برسید تا هم از خلوتی هوا لذت ببرید و هم زمان کافی برای گشت وگذار داشته باشید.
2. پیاده روی در بافت تاریخی: ماشین را در پارکینگ بگذارید و پیاده وارد روستا شوید. اجازه دهید کوچه های باریک و خانه های پلکانی شما را در خود غرق کنند. می توانید از مساجد قدیمی مثل مسجد جامع و مسجد پرزله دیدن کنید و حسابی در این فضای تاریخی قدم بزنید.
3. بازدید از آتشکده و امامزاده: بعد از گشت وگذار در کوچه ها، به سمت آتشکده هارپاک و امامزاده یحیی و عیسی بروید و از معماری و داستان هایشان لذت ببرید.

ظهر: طعم غذاهای محلی

1. ناهار ابیانه: بعد از این همه پیاده روی، حسابی گرسنه شده اید. یک رستوران محلی پیدا کنید و آش جو یا کشک بادمجان خوشمزه ابیانه را امتحان کنید.
2. استراحت کوتاه: یک استراحت کوتاه، شما را برای ادامه گشت وگذار پرانرژی می کند.

عصر: طبیعت، سوغات و غروب سرخ

1. طبیعت گردی سبک: سری به چشمه های اطراف روستا بزنید یا در باغ های میوه قدم بزنید و از هوای تازه لذت ببرید.
2. عکاسی فراموش نشدنی: حالا وقتش رسیده که لباس محلی اجاره کنید و عکس های یادگاری خاصی بگیرید.
3. خرید سوغات: به دکه های محلی سر بزنید و سوغاتی های قشنگ و خوشمزه ای مثل گلیم، گیوه، سیب، گردو یا لواشک برای خودتان و عزیزانتان بخرید.
4. تماشای غروب: اگر امکانش بود، به یکی از بلندی های اطراف روستا بروید و غروب خورشید را بر فراز خانه های سرخ رنگ ابیانه تماشا کنید. این منظره واقعاً سحرآمیز است و برای همیشه در ذهن شما می ماند.

نکات مهم برای سفری دلنشین به ابیانه

برای اینکه سفرتان به روستای زیبای ابیانه بی نقص و پر از خاطره های خوب باشد، چند تا نکته مهم هست که باید حواستان بهشان باشد:

• حفظ نظافت و محیط زیست: ابیانه یک روستای بکر و تمیز است. لطفاً مثل یک شهروند مسئولیت پذیر، در حفظ نظافت روستا کوشا باشید. زباله هایتان را در طبیعت رها نکنید و حتی ته مانده میوه و خوراکی ها را هم با خودتان برگردانید.
• احترام به آداب و رسوم و حریم خصوصی مردم: مردم ابیانه به فرهنگ و سنت هایشان پایبند هستند. لباس مناسب بپوشید و در برخورد با آن ها، احترام را سرلوحه کارتان قرار دهید. اگر می خواهید از کسی عکس بگیرید، حتماً اجازه بگیرید. بعضی وقت ها ممکن است بومی ها کمی کم حرف یا محتاط به نظر بیایند، این بخشی از فرهنگ آن هاست و نباید آن را به بی احترامی تعبیر کرد.
• آمادگی برای پیاده روی: همانطور که قبلاً گفتم، کفش مناسب پیاده روی راحت ترین دوست شما در این سفر خواهد بود.
• آمادگی برای شرایط جوی متغیر: به خاطر موقعیت کوهستانی ابیانه، آب وهوا می تواند ناگهان تغییر کند. حتی در بهار و تابستان هم یک ژاکت سبک همراه داشته باشید، مخصوصاً برای شب ها.
• سرویس های بهداشتی و امکانات رفاهی: امکانات رفاهی در روستا محدود است. حواستان به این نکته باشد و از امکانات موجود با دقت استفاده کنید.

ابیانه نه فقط یک مقصد گردشگری، که یک درس زنده از فرهنگ و همزیستی با طبیعت است. با رعایت اصول گردشگری مسئولانه، کمک می کنیم تا این گنجینه سرخ فام برای همیشه پابرجا بماند و نسل های آینده هم بتوانند از زیبایی های بی نظیرش بهره ببرند. پس بیایید سفری سبز و با احترام داشته باشیم.

ابیانه، تجربه ای که هیچ وقت از یادتان نمی رود! (نتیجه گیری)

خلاصه که روستای زیبا و سرخ رنگ ابیانه یک تکه از بهشت روی زمین است؛ جایی که تاریخ، فرهنگ و طبیعت دست به دست هم داده اند تا یک تجربه بی نظیر برای شما خلق کنند. از خانه های پلکانی و سرخ رنگش گرفته تا کوچه باغ های دلربا، لباس های سنتی مردم و عطر خوش غذاهای محلی، همه و همه باعث می شوند حس کنید در زمان سفر کرده اید.

ابیانه فقط یک روستا نیست، یک موزه زنده است که داستان های هزاران ساله را در دل خودش پنهان کرده. پس اگر دلتان یک سفر متفاوت، پر از آرامش و خاطرات رنگارنگ می خواهد، حتماً بار و بندیل سفرتان را ببندید و راهی این نگین سرخ کویر شوید. قول می دهم که سفر به روستای ابیانه تجربه ای باشد که تا مدت ها از یادتان نمی رود و دوست دارید دوباره و دوباره آن را تکرار کنید.